GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmanın amacı laparoskopik kolesistektomi sırasında batına dökülen safra taşlarına bağlı olarak gelişen komplikasyonlar hakkındaki yayınlanmış yazıları değerlendirmek ve olası risk faktörlerini ortaya koymaktır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 1987-2004 yılları arasında, Pubmed-medline taramasıyla elde edilen makalelerde ve bunların referans listelerinde bulunan olgular incelendi. Medline taramasıyla 121 olgu ve 1999 yılında yayınlanmış Memon be ark.'ın makalesinde (Surg Endosc 1999; 848-57) saptanan 56 olgu olmak üzere toplam 177 olgu değerlendirilmeye alındı.
BULGULAR: Laparoskopik kolesistektomi sırasında batında kaybolan taşlara bağlı olarak en sık gelişen komplikasyon batın duvarı abseleri ve bununla ilh-gili diğer fistül, sinüs gibi komplikasyonlardı. Olguların ortalama yalı 64.1 (31-86), kadın erkek oranı 1.44 idi. Laparoskopik kolesistektomiden komplikasyon gelişimine kadar geçen ortalama süre 385 gündü(1 gün-10 yıl). Tanı için en çok kullanılan yöntem bilgisayarlı tomografiydi. Multipl milimetrik taşlar, büyük taşlar ve infekte taşların komplikasyon gelişiminde risk faktörleri olduğu saptandı. En çok üreyen mikroorganizmalar sırasıyla E.coli, klebsiella,Enterococcus faecalis idi. Ağrı en sık görülen semptomdu ve bunu ağrılı kitle, ateş, halsizlik, anoreksi, kilo kaybı ve bulantı-kusma takip ediyordu. Laparotomi, komplikasyonların tedavisinde en sık başvurulan yöntemdi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Safra kesesi perforasyonu ve taş dökülmesi masum gibi düşünülmesine rağmen bazen hayatı tehdit eden bir komplikasyon olabilir. Batına dökülen taşların çıkarılması için her türlü girişim uygulanmalı ve komplikasyon gelişiminde daha büyük risk taşıyan çıkarılamayan öultipl küçük taşlar ya da büyük taşların varlığında, açığa dönmekten çekinilmemelidir.

INTRODUCTION: the aim of this study is to review published literature on the complications due to spillage of gallstone during laparoscopic cholecystectomy and to identify possible risk factors in the light of literature.
METHODS: Papers derived from Medline search between 1987 and 2004 years and papers from reference lists within these papers were evaluated. One hundred and twenty one cases from Medline search and additionally fifty six cases from Memon et al's (Surg Endosc 1999; 13: 848-57), a review including papers until 1999, were considered for evaluation.
RESULTS: The most common complication of the lost stones during laparoscopic cholecystectomy was abdominal wall abscess and its related events such as fistulas and sinus formation. The mean age was 64.1 (ranged from 31- to 86). The female/male ratio was 1.44(36/25). The average time from laparoscopic cholecystectomy to complications was 385 days (ranged from 1 day to 10 years). The most commonly used diagnostic method was tomography. Öulltiple milimetric stones, large stones, infected stones were found to be risk factors for developing complications. Most commonly detected microorganisms were E. coli, klebsiella, Ebterecoccus feacalis etc. respectively. Pain was the most common symptom followed by tender mass, fever, malasia, anorexia, weight loss and vomiting respectively. Laparotomy was the most frequently performed intervention to treat the complications.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Gallbladder perforation and stone spillage might be a life threating complication despite common belief of its innocence. Therefore, every effort must attempt to retrieve the dropped stones and if necessary one should not refrain to do open surgery.

GİRİŞ ve AMAÇ: Laparoskopik yaklaşım günümüzde çok sık olarak yapılan apendektomi ameliyatlarında üzerinde tam olarak fikir birliğine varılmamış ve fakat sson yıllarda kullanım oranı giderek artan bir cerrahi tekniktir. Tüm laparoskopik ameliyatların genel kazanımlarından olan az ağrı ve işe ya da okula erken dönme gibi avantajları yanında; daha uzun süreli operasyon zamanı ve görülen komplikasyonlar dezavantajıdır. Bu çalışmada acil olarak laparoskopik ve laparoskopi yardımlı apendektomi yapılan iki grup hasta postoperatif sonuçları ile birlikte değerlendirilerek hangi laparoskopik yaklaşım tipinin acil apendektomilerde yeri olduğunun araştırılması amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 106 laparoskopik apendektomi (LA) ve 51 laparoskopi yardımlı apendektomi (LYA) yapılan hasta grupları ameliyat zamanı, ağrı kontrolü, günlük hayata dönme süresi, komplikasyonlar ve hastanede kalma süreleri ile karşılaştırılmıştır.
BULGULAR: Ortalama hastanede kalma süresi LA için ve LYA için sırasıyla 46 ve 42 saat olarak bulunmuştur. Her iki tip laparoskopik yaklaşımda ağrı duyumsama ve analjezik ihtiyacı arasında fark tespit edilmemiştir. Hasta memnuniyeti yapılan hayat kalitesi anketi ile değerlendirilmiş ve %80 oranında memnuniyet belirlenmiştir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Laparoskopik apendektomi ameliyatı yukarıda bildirilen yöntemlerden hangisi ile yapılırsa yapılsın, güvenli, kısa süreli hastanede yatma ve günlük hayata, aynı zamanda güçlü fiziki kondisyon gerektiren askeri çalışma temposuna dönme gibi açık faydaları olmasına rağmen birbirine üstünlüğü olmayan iki yöntem olarak bulundu.

INTRODUCTION: Laparoscopic approaches to the patients with acute appendicitis have several biases to delineate as a treatment of choice. Despite decreased pain and earlier return to work or school, laparoscopic procedures with long operation time and complications are the major disadvantages. The aim of this study is to compare two different laparoscopic procedures, laparoscopic and laparoscopic assisted appendectomy in operated patients with a clinicak diagnosis of acute appendicitis.
METHODS: Hundred and fifty seven patients undergoing two different laparoscopic surgery were compared regarding lenght of operation,pain control, time to return to daily life, complications and lenght of hospitalization.
RESULTS: Duration of the hospitalization, time to return to work or school was shorter and pain management was achived by pain killers in a short time in both groups of patients. Considering tge patient satisfaction in the both groups 80% of patients declared good or perfect health condition at the end of one month.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Laparoscopic procedures for acute appendicitis are safe methods and gave some benefits like short hospitalization and returm to work or school in a shor period of time.Regarding two laparoscopic procedures no superiority was found in this study for one over the other.

GİRİŞ ve AMAÇ: Laparoskopik cerrahi son yıllarda genel cerrahi pratiğinde geniş bir uygulama alanı bulmuştur. Laparoskopik girişimlerin kısa hastanede yatış süresi, daha az postoperatif ağrı, iyi kozmetik görünüm ve işe erken dönemde dönüş gibi üstünlükleri yanında çeşitli komplikasyonları mevcuttur. Bu komplikasyonlardan biri trokar yeri hernileridir.Olgularımızda bu nadir komplikasyonu araştırmaya çalıştık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Kliniğimizde Şubat 2000 - Ocak 2004 tarihleri arasında trokar yeri hernisi tanısı konarak ameliyat edilen 9 olgunun dosyası retrospektif olarak incelendi.Hastaların yaş, cinsiyet, başvuru şikayetleri, herni oluşan port lokalizasyonu ve büyüklüğü, onarım tipi, hastanede yatış süresi kaydedildi.
BULGULAR: Hastaların 1'i erkek, 8'i kadın olup, 9 hastada toplam 10 trokar yeri hernisi mevcuttu. Hastaların yaşları 45-76 arasında, ortalama 58.66 olarak bulundu. Bir olguda nüks herni tespit edildi. Hastaların 6'sına polipropilen yama ile onarım, 1'ine ağ örme takviye ve 2'sine primer onarım uygulandı. Ortalama hastanede yatış süresi 4 gün (2-8) olup, serimizde bir olguda yara enfeksiyonu görülürken, mortalite saptanmadı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Laparoskopik kolesistektomi cerrahisinde 10mm ve üstü trokar giriş yerlerindeki fasyalar dikkatli şekilde sütüre edilmelidir. Bu yaklaşım trokar yeri herni insidansını azaltabilir.

INTRODUCTION: Laparoscopic surgery have been more commonly used in general surgery practice. Although it has some advantages such as short hospitalization, less work off time, good cosmesis, and less postoperative pain, it has some complications. One of them is trocar site herniation. Our aim was to examine this uncommon complication in our cases.
METHODS: We have collected data from 9 patients who were operated due tı trocar site hernias from February 2000 to January 2004. Age, gender, patients' complaints, hernia localization and size of hernias, repair type and inpatient stay were recorded.
RESULTS: There were 1 man and 8 women patients in our serial. Ten trocar hernias were detected. The average age was 58.66 (range, 45-76). The hernia defects were repaired with polypropylene mesh in 6 cases, primary in 2 cases, and plication darn in 1 case. The avarage inpatient stay was 4 (range,2-8) days. There were no mortality and 1 wound infection in our serial.
DISCUSSION AND CONCLUSION: We suggest that all fascial defects due to trocar site 10 mm and above in diameter should be repair carefully at the end of operation so that the incidence of trocar site hernias could be decreased.

Bronkojenik kist embriyonal dönemde trakeabronşial ağacın gelişimindeki defekt nedeniyle meydana gelen benign kistik bir lezyondur. Genellikle subkarinal, paratrakeal ve hiler yerleşim gösterir. Tedavisi cerrahi eksizyondur. Mediastinoskopi akciğer kanseri evrelemesinde,mediastinal kitlelerin tanı ve tedavisinde kullanılan minimal invaziv cerrahi girişimdir. Paratrakeal bronkojenik kist bulunan hastamızı mediastinoskopi ile tedavi ve aynı gün komplikasyon gelişmeden taburcu ettik.

Bronchogenic cysts are benign custic lesions which arise from the defect of growing tracheobronchial tree in embriyonal term. Generally these cysts are located in subcarinal, paratracheal area or hilum. The treatment of choice is surgical excision. Mediastinoscopy is a minimal invasive surgical intervention used in staging of lung cancer, the diagnosis or the treatment of mediastinal mass. We treated the patient who had paratracheal bronchogenic cyst using mediastinoscopy. The patient was discharged at the same day without any morbidity.

Tıp alanında endoskopi terimi, vücudun herhangi bir bölümündeki boşluğu gözlemek olarak tanımlanmaktadır. Temel olarak laparoskop, artroskop, rektoskop gibi rijit endoskopların yanı sıra gastroskop, kolonoskop, duodeneskop,bronkoskop gibi fleksıbl fiberoskoplar da endoskopik girişimlerde kullanılmaktadır. Endoskopik ve laparoskopik aletlerin dezenfeksiyon/sterilizasyonu birçok açıdan özellikler arzetmektedir. Etkin bir dezenfeksiyon/sterilizasyonun sağlanması, endoskoplarla bakteriyel infeksiyon aktarımı riskinin en aza indirilmesi açısından büyük önem taşımaktadır. Endoskopik ve laparoskopik aletlerin dezenfeksiyonu/sterilizasyonunda buhar sterilizasyon, kimyasal sterilizasyon, etilen oksit, alkol, gluteraldehit ve parasetik asit kullanılabilmektedir. Endoskopların dezenfeksiyonun çalışanlar ve hastalar için güvenli ve zararsız olmasını sağlamak endoskopi hemşiresinin sorumluluğundadır. Endoskopi hemşiresi dezenfeksiyon teknikleri konusunda eğitimli ve endoskopide karşılaşabileceği tehlikelerden haberdar olmalı; temizlik ve dezenfeksiyon işlemleri sırasında ve endoskopi yapılırken kendisi ve diğer çalışanlar için gerekli koruyucu önlemler almalıdır.

Endoscopy in medicine is defined as examining a body cavity. Rigid endoscopes like laparoscope, arthroscope, rectoscope and flexible endoscopes like gastroscope, colonoscope, duodenoscope, broncoscope are used in endoscopic procedures. Sterilization/disinfection of endoscopic and laparoscopic equipment has a lot of pitfalls it's very important to have an effective disinfection to reduce risk of transmission of bacterial infection. For the sterilization/disinfection of endoscopic and laparoscopic equipment, steam sterilization and chemical sterilization (ethylene oxide gas, glutaraldehyde, alcohol and peracetic acid) can be used. Endoscopy nurse must be well-trained in disinfection and must know the hazards in endoscopy unit. The nurse must take the preventive measures for herself and the other health workers during the procedure of cleaning, disinfection and endoscopy.