GİRİŞ ve AMAÇ: Komplikasyonları azaltmak ve hasta memnuniyetini artırmak için uygulanmaya başlayan klipsli sempatektomi (KS) bugün sıklıkla tercih edilen cerrahi yaklaşım fleklidir. Bu çalışmada KS uyguladığımız 30 hastayı ve erken dönem sonuçlarını sunmayı amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: KS uyguladığımız 30 hasta (28 erkek, 2 kadın, ortalama yaş 23, dağılım 20-31) değerlendirildi. Hastaların 17’sine tek seansta bilateral, 13’üne ise iki ayrı seansta bilateral olmak üzere toplam 43 ameliyat uygulandı. Ameliyat öncesi flikayetlerinin düzelip düzelmediği ve ameliyat sonrası memnuniyeti postoperatif dönemdeki kontroller ve telefon anketleri ile değerlendirildi.
BULGULAR: Erken veya geç dönemde mortalite gözlenmedi. Hastalar ortalama 10 ay (3-18 ay) takip edildi. Ameliyat sonrası kompensatuar terleme (KT) dışında komplikasyon gözlenmedi. Toplam 7 (%23) hastada vücudun çeflitli yerlerinde izole veya kombine flekilde KT geliştiği gözlendi. KT gelişen 2 hastada klipsler çıkarıldıktan sonra erken dönemde KT de düzelme gözlenmedi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Sonuç olarak KS etkili ve güvenli olarak uygulanabilecek bir tedavi yöntemidir. Ancak KT geliflmesi sonrası klipslerin çıkarılması ile flikayetlerin tamamen düzelebileceği konusu bugün için netlik kazanmamıştır. Bu konuda yapılacak deneysel çalışmalar sinir fonksiyonlarının geri dönüşümü konusuna ışık tutacaktır.

INTRODUCTION: Nowadays, the sympathectomy with clips (SC) which was introduced to reduce the complication rate and increase the patient satisfactory, is frequently favored surgical procedure. In this study we aimed to present 30 patients who were undergone SC and the early outcomes of these patients.
METHODS: Thirty patients (28 men, 2 women, mean age 23, variance 20-31) in whom sympathectomy with clips was performed in were evaluated. The procedure was performed bilaterally in 17 patients in single session and consecutively in 13 patients at two separate settings. Totally 43 operations were performed. We followed up the patients with phone questionnaire and tried to evaluate the results of surgery.
RESULTS: Mortality was not observed in early or late period. Patients were followed up for average 10 months (3-18 months). Postoperative complication was not observed except compensatory sweating (CS). The compensatory sweating was observed in 7 (28%) patients at different parts of body. After the removal of clips in two patients who had CS, CS did not improve in early period.
DISCUSSION AND CONCLUSION: As a result, SC which can be performed affectively and safely is a treatment of choice. It is not clear today that removal of clips after development of CS will improve all of the complaints. Experimental animal studies will be able to lighten this topic.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmada plevra ve akciğer patolojilerinin tanı ve tedavisinde videotorakoskopi (VATS) işleminin etkinliğinin değerlendirilmesi amaçlandı.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Sivas Numune Hastanesinde Haziran 2009 Haziran 2010 tarihleri arasında plevral efüzyon, plevral kal›nlaflma ve periferik parankimal patoloji nedeniyle VATS uygulanan 26 hasta incelendi.
BULGULAR: Hastaların 18’i erkek (%69), 8’i bayan (%31) yaş aralığı 31-80, ortalama 60,8
olarak bulundu. Hastaların 25‘ine genel anestezi, 1 hastaya kardiyolojik problemleri nedeniyle lokal anestezi ve sedasyon uygulandı. İşlem 12 hastaya sağ hemitorakstan
14’üne sol hemotorakstan yapıldı. Preoperatif radyolojik değerlendirmede hastaların
11’inde (%42) plevral efüzyon, 19’unda (%73) plevral kalınlaşma ve 2’sinde (%7,7) periferik parankimal patoloji mevcuttu. Yedi hastada plevral efüzyona plevral kalnlaşma eşlik ediyordu. Hastaların 7’sine malign mezotelyoma, 1’ine adenokarsinom, 1’ine malign epitelyal tümör, 1’ine küçük hücreli akciğer karsinomu, 2’sine tüberküloz, 2’sine non kazeifiye granülomatoz plörit ve 12’sine non spesifik plörit teşhisi konuldu. Non spesifik plörit teflhisi konulan bir hastanın takibinde romatoid artritin toraks tutulumu olduğu belirlendi. VATS’ın kesin tanı koyma oranı benign hastalıklarda %93,7, malign hastalıklarda %90 ve toplamda ise %92,3 olarak tespit edildi. Bir hastada uzamış hava kaçağı ve mezotelyoma tanısı konan 2 hastada akci¤ğr ekspansiyon kusuru gözlendi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Plevral ve periferik parankimal hastalıkların tanı ve tedavisinde VATS güvenilir ve etkin bir yöntemdir.

INTRODUCTION: In this study we aimed to evaluate the efficacy of video-assisted thoracoscopy (VATS) on diagnosis and treatment of pleural and lung pathologies.
METHODS: Twenty-six patients underwent VATS due to pleural effusion, plevral nodularity and, peripheric lung nodule between June 2009 and June 2010.
RESULTS: Out of 26 patients; 18 were male and 8 were female. Mean age was 60,8 (range 31-80). Twenty-five patients receved general anaesthesia, and procedure was performed with local anaesthesia and sedation due to cardiac problems in one patient. VATS was performed in right hemithorax in 12 patients and in left hemithorax in 14 patients. In 11 patients (42%) pleural effusion, in 19 patients (73%) pleural thickening and in 2 patients (7,7%) peripheric lung pathology were detected in preoperative evaluation. Pleural thickening were accompanied to pleural effusion in 7 patients. Malign mesothelioma was detected in 7 patients, adenocarcinoma was detected in 1 patient, malign epithelial tumor was detected in 1 patient, small cell lung cancer was detected in 1 patient, pleural tuberculosis was detected in 2 patients, non-necrotizing granulomatous pleuritis was detected in 2 patients and non-specific pleuritis was detected in
12 patient. One patient was diagnosed to have pleural effusion due to romathoid arthritis
during follow up which had been diagnosed as non-specific pleuritis by VATS. Diagnosis rate of VATS in benign disease, malign disease and in total were 93,7%, 90% and 92,3% respectively. Persistent air leak was observed in 1 patient and inadequate expansion was observed in 2 patients with malignant mesothelioma.
DISCUSSION AND CONCLUSION: VATS is a safe and efficient procedure in diagnosis and treatment of pleural and peripheric pulmonary diseases.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmada plevral effüzyonda videotorakoskopinin tanı ve tedavideki değerinin araştırılması amaçlandı.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Konya Numune Hastanesi gö¤üs kalp damar cerrahisi merkezinde 2004-2009 yılları arasında 129 hastaya plevral efüzyon tanısıyla video yardımlı torakoskopik cerrahi (VATS) uygulaması yapıldı.Olguların 92(%71.31) tanesi erkek, 37(%28.68) tanesi kadındı.Yaş aralılğı 21 ile 81 idi, ortalama yaş 55.7 bulundu. Tüm hastalarda genel anestezi ile tek akciğer ventilasyon tekniği uygulandı.
BULGULAR: Olguların 101(%78.29) tanesine benign, 25(%19.37) tanesine ise malign hastalık teşhisi konuldu.Tanısal başarı oranı %98.2 olarak saptandı.Malign effüzyonlu hastalarda plörodeziz uygulandı. Perioperatif dönemde komplikasyon gelişmedi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Plevral effüzyonların tanı ve tedavisinde VATS ın değerli bir yöntem olduğu kanısındayız.

INTRODUCTION: In this study we aimed to evaluate the diagnostic value of the videothoracoscopy in patient with pleural effusion.
METHODS: Onehundred-twentynine patients were admitted to Konya Numune Hospital thoracic and cardiovascular surgery department with the diagnosis of pleural effusion, between 2004-2009. All of them underwent VATS. Ninety-two patients were male, 37 were female. The mean age was 55.7 with a range of 18 to 81 years the procedure was performed under general anesthesia and with single lung ventilation
RESULTS: Onehundred and one patients were diagnosed to have a bening disease, and 25 of them were diagnosed to have malignant disease and 3 had no pathology at all. The diagnostic value of procedure was 98.2%. Patients with malignant disease underwent pleurodesis. No complication occured in our cases.
DISCUSSION AND CONCLUSION: VATS is an effective procedure in diagnosis and palliative treatment of pleural effusions.

Trakeobronflial stentler sıklıkla daralmıi hava yolu açıklığını sağlamak amacıyla kullanılır. Günümüzde en sık kullanılan stentler; polimer, metalik, kapl› metalik ve hibrit stentlerdir. Hangi stent seçilirse seçilsin, olgular; granülasyon dokusu geliflimi, migrasyon, mukostaz, obstrüksiyon, kırılma, delinme ve gömülme gibi komplikasyonlar yönünden yakın takip edilmelidir. Bu çalışmada kliniğimizde 2006-2010 yılları arasında trakeobronflial stent uygulanan 16 olgu incelendi. En sık stent uygulama sebebinin benign hava yolu darlığı olduğu belirlendi (9 olgu). Granülasyon dokusu geliflimi (5 olgu), mukostaz (3 olgu) ve stent migrasyonu (2 olgu) olmak üzere toplam 8 olguda (%50) komplikasyon görüldü. Olgularımızda Montgomery t-tüpün daha iyi tolere edildiği ve diğer stentlere göre daha az komplikasyona sebep olduğu izlendi. Sonuç olarak trakeobronflial stent yerleştirilecek olgu dikkatli seçilmeli ve gelişebilecek komplikasyonlar
yönünden yakın takip edilmelidir.

Tracheobronchial stents are often used for maintaining and keeping the narrowed airways open. Recently, mostly used stents are polimeric, metallic, covered metallic and hybrid stents. Whichever is choosen, all the patients should be followed carefully about
the stent complications; formation of granulation tissue, migration, mucostasis, obstruction, fracture, perforation and becoming embedded. In this study, we evaluated 16 cases in whom tracheobronchial stent is placed in our clinic between 2006 and 2010. The most common reason for tracheobronchial stenting was benign airway stricture (9 patients). Complications were noticed in 8 patients (50%): Formation of
granulation tissue in 5 patients, mucostasis in 3 patients, stent migration in 2 patients. Montgomery t-tube was well tolerated in our cases and caused fewer complications in compared to the other stents. As a result, the patients should be choosen for tracheobronchial
stenting very carefully and followed about the complications closely.

Timomalar ön mediastenin en sık karşılaşılan tümörleridir. Erken evre timoma hastalarında temel yaklaşım, total median sternotomiyle; kapsülüyle birlikte kitlenin, timus ve çevre yağ dokularla “en bloc” olarak çıkarılmasına dayanır. Videotorakoskopik cerrahinin gelişimiyle birlikte, bu kitlelerin VATS ile rezeksiyonu gündeme gelmiştir. Biz Anabilim dalımızda 2002 hazirandan beri uyguladığımız VATS ile timoma rezeksiyonlarının ön sonuçlarını vermek amacıyla çalışmamızı düzenledik. Hastaların yaş ortalaması 47,3 olarak hesaplandı. Hastalarımızda timoma tipleri WHO sınıflamasına göre Tip A 8(%22,8), Tip AB 3 (%8,5), Tip B1 7 (%20), Tip B2 12 (%34,2), Tip B3 3 (%8,5), Tip C 1 (%2,8) olarak bulundu. Masaoka sınıflamasına göre 1 (%42,8), 2 (%40), 3 (%17,2) olarak tespit edildi. Üç (%8,57) hastada postoperatif komplikasyon geliflti. Ortalama hastane yatış süresi 4,3 gün olarak hesaplandı. Operatif mortalite olmadı. Sonuç olarak yeni gelişen bu cerrahi tipinde seçici davranmalı ve belli bir tecrübe oluşumu sonrasında timoma VATS rezeksiyonu programına başlanmasını öneriyoruz. Kısa hastane yatış süresi, komplikasyon oranlarının düşüklüğü, ve estetik insizyonuyla bu cerrahi tipinin gelecek vaad ettiğini düşünmekteyiz.

Thymomas are the most common tumors of the mediastinum. Standard approach to an early stage thymoma is an en bloc resection of the thymoma with its capsula, thymus and fatty tissue. With the recent development in videothoracoscopic surgery, these tumors became candidate for endoscopic resections. We prensented our results on patients who had VATS thymoma resection in our department from June 2002. The mean age was 47.3 years. pathological WHO classification demonstrated Type A in 8 patients (%22,8), Type AB in 3 patients (%8,5), Type B1 in 7 patients (%20), Type B2 in 12 patients (%34,2), Type B3 in 3 patients (%8,5), Type C in 1 patient (%2,8). Masaoka staging revealed stage 1 in (%42,8), stage 2 in (%40), stage 3 in (%17,2) patients. Three patients (%8,57) developed postoperative complications. Mean postoperative stay was calculated to be 4,3 days. None of the patients had mortality. As a result; we recommend to make careful patient selection and develop a VATS thymoma resection programme after a certain level of experience. We believe shorter postoperative stay, lower rate of complications and aesthetic incisions promise a future for this type of surgery.

Bu çalışmada video yardımlı torakoskopik cerrahi (VATS) ile uyguladığımız anatomik akciğer rezeksiyonu olgularını endikasyon, teknik ve komplikasyonlar açısından tartışmayı amaçladık. Anabilim dalımızda Nisan 2006 ile Kasım 2010 tarihleri arasında 73 hastaya videotorakoskopik anatomik akciğer rezeksiyonu (segmentektomi, lobektomi ve bilobektomi) uygulandı. Hastaların 47’si erkek, 26’sı kadın, yaş ortalamaları 57.7 olarak hesaplandı. Rezeksiyonların % 65.7’si sağ, % 34.3’ü sol akciğere uygulandı. Bronş cerrahi sınır pozitifliği nedeniyle 2 hastada torakotomiye geçilerek operasyon sleeve rezeksiyona tamamlandı. Hastaların % 67.1’inde herhangi bir komplikasyon gelişmezken, 1 hasta (%1.36) revizyona alındı. Ortalama drenaj süresi 4.3 gün, ortalama hastanede kalış süresi 6.5 gün olarak saptandı. Bir hasta pnömoni ile takip eden sepsis ve 1 hasta da akut miyokard enfarktüsü sebebiyle kaybedildi. Sonuç olarak videotorakoskopik akciğer rezeksiyonları güvenle uygulanabilen yöntemlerdir. Hastane kalış süreleri beklenen kadar kısa ve postoperatif mortalite beklenen kadar düşük olmasa da özellikle riskli hasta gruplarına da uygulandığı da göz önüne alınırsa, sonuçların başarılı olduğu kabul edilebilir.

In this study we aimed to define indications, technique and complications in patients who had videothoracoscopic (VATS) anatomic lung resections. In our department, we performed 73 anatomic lung resections (segmentectomies, lobectomies and bilobectomies)
with VATS in between April 2006 and November 2010. Fortyseven patients were male and 26 were female with a mean age of 57.7 years. Most of the resections were done on the right side in 65.7 %. Two patients were converted to open surgery for bronchial margin positivity and ultimately ended up with a sleeve resection. One patient needed to have a revision and 67.1 % of the patients did not develop any complications. Mean length of drainage was calculated to be 4.3 days, with a mean length of postoperative stay of 6.5 days. One patient developed pneumonia and had a severe sepsis and one patient had a myocardial infarction, both of them were lost. As a result videothoracoscopic anatomic lung resections can be performed safely. Length of postoperative stay may be longer than expected but could be justified with having risky patients after increasing experience.