GİRİŞ ve AMAÇ: FTO geninin farklı yağ dokularındaki ekspresyon düzeylerinin belirlenmesi, obezite ile ilişkili hastalıkların tedavisinde kullanılan ilaçlarla etkileşimini ve tip 2 diyabet, hipertansiyon, dislipidemi, obezite ile etkileflimini belirlemek bu çalışmanın amacıdır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Genel Cerrahi Anabilim Dalında morbid obezite nedeniyle laparoskopik ameliyat edilen (ASGB) 9 hasta ve bir batın hastalığı nedeniyle laparoskopi ameliyatı olan 5 obez hasta çalışmaya dahil edildi. Morbid obez (BK‹ ≥ 40) ve obez (BK‹ ≥ 25) hastaların eşli karın içi ve cilt altı yağ dokularında FTO gen ekspresyonu kantitatif polimeraz zincir reaksiyonu (kPZR) yöntemi ile saptandı. Endojen kontrol geni olarak beta- glukorinidaz (GUSB) proteinini kodlayan gen bölgesi kullanıldı.
BULGULAR: Morbid obez grubun 5’i kadın, 4’ü erkek; obez grubun 2’si kadın, 3’ü erkek idi. Morbid obez hastalardan 5’i (55.5%) tip 2 diyabetik, 3’ü (33.3%) hipertansiyonlu, 3’ü (33.3%) dislipidemik ve 5’i (55.5%) metabolik sendromluydu. Karın içi ve cilt altı yağ dokularındaki FTO gen ekspresyonu hem morbid obez hem de obez gruplarda istatistiksel farklılık göstermedi. Ancak FTO gen ekspresyonu obez hastaların hem karın içi hem de cilt altı yağlarında, morbid obezlere kıyasla yüksek düzeyde bulundu. Hastalara uygulanan ilaç tedavilerinden hiç biri karın içi ve cilt altı yağ dokularındaki FTO gen ekspresyonunu etkilemedi. Anti-diyabetik tedavide kullanılan ilaçlar ile anti-hipertansif tedavideki ilaçların arasında pozitif yönde korelasyon saptandı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Obez hastalardaki FTO gen ekspresyonunun hem karın içinde hem de cilt altı yağlarında morbid obez hastalara göre çok yüksek bulunması, FTO’nun morbid obezitede fonksiyon göstermediğini ancak obezitede rol alan genlerden olabileceğini düşündürmektedir.

INTRODUCTION: Main aims of this study were to detect FTO gene expression levels in different fat tissues, its interraction with drugs used in treatment of obesity and related disease, and to detect the interraction with type 2 diabetes, hypertension, dyslipidemia and obesity.
METHODS: 9 patients who underwent laparoscopic surgery due to morbid obesity and 5 obese patients who underwent laparoscopic surgery due to any abdominal disease in Istanbul Universty Cerrahpasa Medical Faculty Genaral Surgery Department were included in this study. FTO gene expressions were determined by quantitative polymerase chain reaction (qPCR) in morbid obese (BMI ≥ 40) and obese (BMI ≥ 25) patients paired omental and subcutaneous fat tissues. Beta-glucorinidase (GUSB) was used as endogenous control gene.
RESULTS: Morbid obese and obese groups were composed of 5 women, 4 men and 2 women, 3 men respectively. 5 (55.5%) of the morbid obese patients were type 2 diabetic, 3 (33.3%) were hypertensive, 3 (33,3%) were dyslipidemic and 5 (55.5%) with metabolic syndrome. The omental and subcutaneous fat FTO gene expressions were not statistically different amoung morbid obese and obese groups. Whereas, FTO gene expressions were found to be higer in obese patients omentum and subcutaneous fat tissues in comparison to morbid obese. FTO gene expressions of the morbid obese and obese patients were similar in omentum and subcutaneous fat. None of the drugs used were found to be effective over FTO gene expressions in omentum and subcutaneous fat tissues. Positive correlation has been found between antidiabetic and antihypertensive drugs used by the study group.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The high level of FTO gene expressions observed in obese patients omentum and subcutaneous fat tissues compared to morbid obese ones, suggest that FTO does not function in morbid obeseity but may be one of the genes related to obesity.

GİRİŞ ve AMAÇ: 1950 yılından beri özellikle Amerikalı cerrahlar tarafından yapılan obezite operasyonlarından sonra zayıflayan hastalarda tip 2 diyabetin süratle düzeldiği ya da ilaç kullanımı minimal seviyede kaldığı bilinmektedir. Son 5 yıldan beri hem Amerikalı hem de Avrupalı bariatrik cerrahlar hastalar obez olmasalar da (BMI < 35 hastalar) tip 2 diyabetli ve ilaçla diyabet kontrolü zor olan takibi yapılamayan olgularda obezite operasyonlarına benzer tekniklerle operasyonlar yaparak diyabetin iyileşmesinde yüz güldürücü sonuçlar almışlardır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmamız İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Genel Cerrahi AD ve Çengelköy Ülkü Hastanesinde çeşitli operasyon teknikleriyle opere edilen 2135 olgu ve egzersiz + diet yaparak kilo verdirilen 650 olgu üzerinden seçilen randomize,
karşılaştırmalı 4 grup halinde yapılmıştır. 1. Grup: Gastrik by-pass operasyonu olguları (30 olgu), 2. Grup: Sleeve gastrektomi operasyonu olguları (30 olgu), 3. Grup: ASGB (Ayarlanabilir Silikon Gastrik Band) operasyonu olguları (30), 4. Grup: Egzersiz + diet yaparak zayıflayan olgular (30 olgu). Bu gruplarda 1 yıllık takip sonucu kilo kaybı ve diyabette düzelme değerlendirilerek karşılaştırılmıştır.
BULGULAR: Kan şekeri ve BMI ortalamaları 1. yıl sonunda 1. grupta sırası ile 154,87’den 84,06’ya ve BMI 45,06’dan 29,07’ye gerilemiştir. Bu değerler 2. grupta 157,78’den 101,01’e ve 46,04’den 28,04’e; 3. grupta 157,70’den 101,2’ye ve 44,6’dan 29,01’e;4. grupta ise 144,6’dan 112,89’a ve 43,6’dan 34,78’e gerilediği hesaplanmıştır.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Bariatrik cerrahi sonrası takipler özellikle tip 2 diyabetik hastaların değişik cerrahi tekniklerde farklı oranlarda iyileştiğini göstermektedir. Özellikle Amerika Birleşik Devletleri’nde ve İtalya’da BMI 35’in altında olan Tip 2 Diyabetli hastalarda bariatrik cerrahi prosüdürleri uygulanarak yapılan ameliyatlarda % 90’a varan diyabet hastalığında iyileşmeler gözlenmiştir ve neticeler yayınlanmıştır. Bizim çalışmamızda da en iyi diyabet kontrolü Gastrik by-pass olgularında elde edilmiştir ve diyabette düzelme %95 oran›nda gerçekleşmiştir. Bariatrik cerrahi metodları arasında en iyi Tip 2 Diyabet kontrolü gastrik by-pass ile elde edilmektedir.

INTRODUCTION: Since 1950’s surgeons in US and Europe realized that after obesity surgery operations there is a significant recovery from type 2 diabetes or minimal need for anti-diabetes medications. For the last 5 years bariatric surgeons in Europe and US have tried techniques similar to obesity surgery procedures for the treatment of diabetic patients who can’t obtain good glycemic values with medications even if the patients are not morbidly
obese (BMI<35). These operations have been successful, providing good glycemic values
in these patients
METHODS: In this study we have included 4 group of patients randomly selected from 2135 operated and 650 conservatively treated with diet and exercise in Cerrahpasa Medical School and Cengelkoy Ulku Hospital. 1. Group: Gastric bypass patients (30 cases) 2. Group: Sleeve gastrectomy patients(30 cases) 3. Group: ASGB patients (30 cases) 4. Group: Patients treated with diet and exercise.(30 cases).
One year follow up results of BMI and serume glucose levels for eache groups were evaluated.
RESULTS: Mean level of serume glucose and BMI valuase at 1. year were decreased to 84,06 from 154,87 and to 29,07 from 45,06 for the first group. These results were decreased to 101,01 from 157,78 and to 28,04 from 46,04 for the second group; to 101,2 from 157,70 and to 29,01 from 44,6 for third group; to 112,89 from 144,6 and to 34,78 from 43,6 for the fourth group.
DISCUSSION AND CONCLUSION: After the fallow-up of patients who underwent various bariatric operations, it is obvious that especially type 2 diabetic patients are treated in various degrees. For this reason in Italy and United States patients who are diabetic and has a BMI<35 have been operated and these cases who have been treated successfully for diabetes are published in various jounals. In our study, the best control of diabetic desease were seen in gastric by-pass group and persantage was 95%. Amoung the bariatric surgery prosedures the best control of type 2 diabetes obteint with the gastric by-pass procedure.

GİRİŞ ve AMAÇ: Morbid Obezite cerrahi tedavisinde Laparoskopik Roux-en-Y Gastrik Bypass (LRYGBP) yaptığımız hastaların sonuçlarını değerlendirmek ve sunmaktır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ekim 2006 ile Aralık-2010 aras›nda Morbid Obezite nedeniyle LRYGBP uyguladığımız 114 hasta geriye dönük değerlendirildi.
BULGULAR: 114 hastan›n 96 (%84.2)’sı kadın, 18 (%15.8)’i erkek ti. Ortalama yaş 37.9 (18-65) idi. Ameliyat öncesi vücut kitle indeksi(VKI) ortalama 45.4 kg/m2, ameliyat sonrası ortalama VKI leri 3.,6.,12.,24., aylarda sırasıyla 37.2, 33.3, 29.3, ve 27.8 kg/m2 idi. Ortalama ameliyat süresi 180(105-480) dakika oldu.İlk hasta, ikinci hasta ve 49. hastada olmak üzere toplam 3(%2.63) hastada açığa geçildi. 111(%96.37) hasta laparoskopik tamamlandı. Mortalite olmadı. Erken komplikasyon olarak kanama 5 (%4.38), kaçak 2(%1.75), karın içi kaçaksız apse 2(%1.75), ciltaltı enfeksiyon 20(%17.5), atelektazi 5(%4.38), pnömoni 2 (%1.75) hastada görüldü.Geç komplikasyon olarak anastomoz darlığı 3(% 2.63), geç gastrogastrik fistül 1(% 0.87), internal herni 2(%1.75), yeniden aşırı kilo alma 1(% 0.87 ) hastada görüldü.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Bu çalışmamızda morbid obezite cerrahisinde LRYGBP nin fazla kiloların kaybedilmesinde ve ek hastalıkların iyileşmesinde çok iyi sonuçlar verdiği ve komplikasyonların da kabul edilebilir düzeyde olduğu gösterildi. Tip 2 Diyabet, hipertansiyon, hiperlipidemi, uyku-apne sendromu ve dispne belirgin olarak düzeldi.

INTRODUCTION: The purpose of this report is to evaluate the results of the morbid obese patients treated by Laparoscopic Roux-en-Y Gastric Bypass(LRYGBP)surgery.
METHODS: A total of 114 consecutive morbid obese patients who underwent LRYGBP between October 2006 - December 2010 were analyzed retrospectively.
RESULTS: There were 96(84.2%) women and 18(15.8%) men, with a mean age of 37.9 years (range, 18–65). Preoperatif mean body mass index (BMI) was 45.4 kg/m2. Average postoperatif BMI were 37.2, 33.3, 29.3 and 27.8 4 kg/m2 at 3, 6, 12, 24 months respectively. The mean operation time was 180 min (105-480). In total of 3(2.63%) patients(the first,the second and 49.patients) we converted to open surgery.Laparoscopic surgery were performed in 111(96.37%) patients.There was no mortality. Bleeding 5(4.38%), leakeye (1.75%), abscess with no leak 2(1.75%), subcutaneous infection 20(17.5%), atelectasia 5(4.38%) and pneumonia 2(1.75%) were seen as early complications. Anastomotic stenosis 3(2.63%), late gastrogastric fistula 1(0.87%), internal herniation 2(1.75%) and regaining weight 1(0.87%) were late complications. Typ 2 Diabetes, hypertension, hyperlipidemia, sleep apne syndrome and dyspnea improved significantly.
DISCUSSION AND CONCLUSION: This study showed that LRYGB achieves an excellent rate of weight loss and improvement in preoperative comorbidities with acceptable complication rate.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bariatrik cerrahi adayı olan hastaların cerrahi öncesi değerlendirilmesi, cerrahi sırasında komplikasyonları azaltmak için kullanımı, cerrahi sonrası gelişen problemlerin tedavisi ve obezitenin tedavisi için geliştirilen endoskopik yöntemler, endoskopinin obezite
tedavisinde temel kullanım alanlarıdır. Bu yazıda endoskopinin obezite tedavisindeki yeri özellikle obezite cerrahisi sırasında komplikasyonları önleme amaçlı kullanımı ve intra gastrik ayarlanabilir protez yerlefltirilmesi sırasında kullanımı açısından incelenmiştir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu incelemede Mayıs 2008 ve Mayıs 2009 tarihleri arasında ardışık on üç hastanın değerlendirildiği laparoskopik Roux-en-y gastrik bypass cerrahisi sırasında pofl ve anastomozun intraoperatif endoskopik değerlendirilmesi konulu yazı ve yine ondört ardışık hastanın irdelendiği obezite tedavisinde farklo bir yöntem olarak intragastrik protez kullanımı konulu çalışmalar temel alınarak endoskopinin morbid obezite tedavisindeki rolü tartışılmıştır.
BULGULAR: 1. LRYGB sırasında uygulanan endoskopik inceleme sırasında hiçbir hastada transeksiyon hattında ya da anastomoz alanında kanama tespit edilmemiştir. Endoskopik inceleme sırasında iki hastada dikiş hattından hava kaçağı tespit edilmiş ve anastomoz hattı ek dikişler ile takviye edilmiştir. Çalışmaya alınan tüm hastalar hava-kaçak testi pozitif olanlar da dahil, hastaneden kaçak komplikasyonu olmadan taburcu edilmişlerdir. Ortalama 9.1 ± 5.5 aylık takip sonrası balon dilatasyonu gereken hasta dışında anastomoz darlığı meydana gelmemiştir. 2. Endoskopik olarak yerleştirilen intragastrik protezin incelendiği çalışmada hastaların ortalama takip süresi 10.7 ay olarak belirtilmiştir. Bu dönem sonunda fazla kiloların kaybı ortalama %30.3 olarak hesaplanmıştır.
TARTIŞMA ve SONUÇ: LRYGB sırasında intraoperatif endoskopi kullanımının intralüminal kanama, anastomoz darlığı ve anastomoz kaçağı gibi önemli problemlerin operasyon sırasında tanınması ve tedavi edilmesine olanak sağlaması ile özellikle öğrenim eğrisi döneminde morbiditeyi azaltmada faydalı olabileceği değerlendirmesi yapılmıştır. İntragastrik protez ile ilgili çalışmada hastalar arasında belirgin farklar olsa da bu yöntemin bariatrik cerrahi prosedürlere yardımcı etkin bir yöntem olarak düşünülebileceği sonucuna varılmıştır.

INTRODUCTION: Preoperative assessment of bariatric surgery candidates, intra operative evaluation to decrease complications, treatment of post surgical problems and endoscopic methods for the treatment of obesity constitude major areas of interest in the use of endoscopy for bariatric treatments. In this article role of endoscopy for obesity treatment has been evaluated mainly as a preventive tool of the complications of bariatric surgery and use for application of adjustable intragastric prosthesis.
METHODS: Role of endoscopy in the treatment of morbid obesity has been discussed in this article via evaluation of two studies in this subject. Main article discussed was “intraoperative endoscopic assessment of the pouch and the anastomosis during laparoscopic Roux-en-y gastric bypass” in which thirteen consecutive patients evaluated between May 2008 and May 2009. The second study was “evaluation of the intragastric prosthesis as a weight reduction procedure” in which again fourteen consecutive patients were included.
RESULTS: 1. It has been stated that endoscopic examination during the LRYGB operation revealed bleeding at the transection line or anastomosis site in none of the cases. In two patients air-leak test was positive and the anastomosis was reinforced with additional sutures. All the patients, including those with positive air-leak test, were discharged from the hospital with no leak complications. After a mean follow-up of 9.1 ± 5.5 months, except for the patient who underwent balloon dilatation, no other patient had anastomotic stricture. 2. In the study evaluating the intragastric prosthesis applied endoscopically mean follow-up period was declared as 10.7 months. At the end of this period excess weight loss was determined to be 30.3%
DISCUSSION AND CONCLUSION: Intraoperative endoscopy is valuable in the assessment of bleeding, anastomotic patency and air leak during LRYGB and it might be a helpful auxiliary tool to decrease morbidity during the learning curve period. Regarding intragastric prosthesis, although there were significant differences between patients, Endogast has been regarded as an effective technic adjunctive to bariatric surgical procedures.

Obezite cerrahisinin yükselişi başarısız bariatrik prosedürlerin giderek artan sayıda reoperasyonlarını da beraberinde getirdi. Bu operasyonların nedenleri ve tipleri farklıdır ve tanımlanması gerekir. Morbid obezite ameliyatlarının komplikasyonları erken ve geç dönem
veya majör ve minör komplikasyonlar olarak irdelenebilir. Reoperatif cerrahi, obezite cerrahisinde, karmaşık ve büyüyen bir alandır. Cerrahi müdahalelerin nedenleri çok çeşitlidir ve ilk obezite ameliyatına göre değişir. Buna ek olarak, her biri kendi sonuçlarını
primer operasyonun “başarasızlığı” veya “komplikasyonu” olarak sınıflandırıp sunabilir. Bu çalışmada bariatrik cerrahi sonrası gelişen komplikasyonlar, reoperasyon endikasyonları, teknik yaklaşımlar ve hasta seçimi konuları irdelenmiştir.

The rise of obesity operations also brought about the numerious reoperations of unsuccesful bariatric procedures. The reasons and the types of these operations are various and require identification. The complications of morbid obesity operations can be investigated as early period or late period and major/minor complications. Reoperative surgery is a complicated yet fastyl booming field in obesity surgery. The reasons for reoperation are various, depending on the first obesity operation. In addition to this, each reoperation can present and classify its results as the “success” or the “complication” of the primary operation. In this study, post-bariatric surgery complications, indications of reoperation, technical approaches and the selection of patients are investigated.

Dünya genelinde en yaygın uygulanan bariatrik prosedürler; laparoskopik ayarlanabilir gastrik band(LAGB) ve laparoskopik RY gastrik bypass ameliyatlarıdır. Son yıllarda LAGB özellikle Avrupa ülkeleri ve bu ekolü izleyen ülkelerde birçok cerrah tarafından obezite tedavisi için yaygın olarak kullanılmaktadır. LAGB kolay uygulanabilmesi, intestinal anastomoz olmaması, kısa hastanede kalış süresi, erken derlenme süresi, düşük mortalite oranı, geri dönüşebilir bir işlem olması, ek cerrahi işlem gerekmeksizin ayarlanabilmesi, malabsorpsiyona neden olmaması, işlemin laparoskopik ve teknik olarak kolay uygulanabilmesi en büyük avantajlarıdır Ancak bu alanda yeterli deneyim kazanılması ve yüksek hasta sayılarına ulaşılmasından sonra LAGB’a bağlı çok fazla komplikasyonla karşılaştırılmıştır. Gastrik erozyon, özefajit, band kayması, stoma stenozu, poş dilatasyonu, band migrasyonu, port ve bağlantı tüpü ile ilgili komplikasyonların sıklığı LAGB’ın çok kullanıldığı ülkelerde bazı şüpheler oluşturmuştur. Buna karşın Amerika’da LAGB kullanımı giderek artmaktadır. İyi seçilmiş hastalarda, deneyimli ellerde LAGB uygulaması halen tercih edilebilecek bir yöntemdir.

The most common bariatric procedures performed worldwide, are laparoscopic adjustable gastric banding (LAGB) and laparoscopic RY gastric bypass surgery. In recent years, LAGB for the treatment of obesity is widely used by many surgeons in especially European countries. The biggest advantages of LAGB are easy implementation, lack of intestinal anastomosis, a short hospital stay, early recovery time, low mortality rate, be a recyclable, without requiring additional surgery to adjust, not cause malabsorption, and technically easy to implement by laparoscopic procedure. However, after gaining enough experience and achievement of a high number of patients, the surgeons encountered a great number of complications of LAGB. The complications such as gastric erosions, esophagitis, band slippage, stoma stenosis, pouch dilatation, band migration, complications related to port and connecting tube composed of some of the doubts in many countries which widely used LAGB. However, the LAGB usage in America is gradually increasing. The application of LAGB is still a preferable method in experienced hands and well-selected patients.

Morbid obezite tüm dünyada hayatı tehdit eden bir sağlık problemi olmaya devam etmektedir. Egzersiz, diyet ya da ilaç kullanımının çoğunlukla yetersiz kaldığı bu alanda laparoskopik cerrahi tekniklerle oldukça başarılı sonuçlar alınmaktadır. Güvenli ve etkili biçimde kilo vermeyi sağlamasının yanı sıra obeziteyle ilgili komorbiditeleri de azaltmaktadır. Ancak bu prosedürler sırasında ve sonrasında gelişebilecek komplikasyonlar hakkında yeterli bilgiye sahip olunmalı ve uygulama deneyimli bir ekip tarafından yapılmalıdır. Aksi takdirde mortalitenin artması kaçınılmazdır. Bu derlemede laparoskopik obezite cerrahisini takiben gelişebilecek erken ve geç dönem komplikasyonlara dikkat çekilmektedir. Bu da uygulanmakta olan yöntemlerin ve komplikasyon gelişme mekanizmalarının iyi bilinmesi gerekliliğini ortaya koymaktadır.

Morbid obesity is still a worldwide life-threatening health problem. Laparoscopic surgery techniques gain success here where exercise, diet and medications are insufficient. It is considered to be both safe and effective in weight loss, additionally reduces the comorbidities related with obesity. However, the physicians should have a thorough knowledge of the perioperative and postoperative complications of these procedures. The complications should also managed by an experienced team. Otherwise, the increase in the mortality rate is unavoidable. This review attracted attention to the possible early and late complications following laparoscopic bariatric surgery. The type
of techniques and the importance of mechanisms for complications must be remembered.