GİRİŞ ve AMAÇ: Morbid obezitenin cerrahi tedavisinde yaygın olarak kullanılan Laparoskopik Sleeve Gastrektomi (LSG) etkin bir kilo kaybıyla birlikte yandaş hastalıkların da tedavisine olumlu katkılar sağlamaktadır. Kliniğimiz de Morbid obezite tanısıyla LSG uygulanan hastaların literatür eşliğinde retrospektif olarak değerlendirilmesi amaçlandı.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Mayıs 2009 - Temmuz 2010 tarihleri arasında Genel Cerrahi servisinde morbid obezite nedeniyle Sleeve gastrektomi uygulanan 19 hastanın dosyaları tarandı. Ameliyat sırasındaki ameliyat süresi, ek cerrahi girişim, port sayısı, morbidite, mortalite ve hastanede yatış süreleri kaydedildi. Hastaların postoperatif 1. ay, 3. ay, 6. ay ve 12. ayda takiplerin de hastaların ağırlık, ve vücut kitle indeksi (VKİ) değişimleri ve fazla kilo kaybı yüzdesi (%FKK) kaydedildi.
BULGULAR: Ameliyat öncesi hastaların ortalama ağırlıkları 119.1kg (103-168), VKİ ortalama 45.29 kg/m2 (41.04-52.8) idi. Hastaların postoperatif 1. ayda ağırlık ortalaması 108, 6. ayda ortalama ağırlıkları 89.45 kg olarak ölçüldü. 12.ayın sonunda vücut kitle indeksi ortalaması 32.5 olarak ölçüldü. Yine 12. ayın sonunda ortalama fazla kiloların kaybının yüzdesi % 42.6 olarak tespit edildi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Sleeve gastrektomi yöntemi obezite tedavisinde hastaların kilo vermesini kolaylaştıran ve aynı zamanda obezite ye sekonder gelişen yandaş hastalıkların iyileşmesini sağlayan güvenli bir yöntemdir.

INTRODUCTION: Laparoscopic Sleeve Gastrec tomy (LSG) used commonly in surgical treatment of morbid obesity provides positive contributions regarding the treatment of diseases associated with a significant weight loss. In our clinic, a retrospective evaluation accompanied with literature, of patients with Morbid obesity diagnosis to whom LSG was applied is aimed.
METHODS: Documents of 19 patients to whom Sleeve gastrectomy was applied between 2009 May - 2010 July in General Surgery service, were scanned. Surgery time during surgery, additional surgical intervention, port number, morbidity, mortality and hospitalization period are recorded. Body weight and body mass index (BMI) changes of patients and excessive weight loss per centage were recorded during the follow-ups in the 1st, 3rd, 6th and 12th post operative months.
RESULTS: Mean body weights and BMI of patients before surgery were respec ively 119.1 kg (103-168) and 45.29 kg/m2 (41.04 - 52.8). Mean body weight of patients were measured as 108 in the 1st post-operative month and as 89.45 kg in the 6th post-ope rative month. Average body mass index was measured to be 32.5 at the end of the 12th month. Also the mean excessive weight loss at the end of the 12th month was determined to be 42.6%.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Sleeve gastrec tomy method is a safe method that facilitates weight loss of patients in the treatment of obesity and also cures secondary diseases associated with obesity.

GİRİŞ ve AMAÇ: Iğdır Devlet Hastanesi acil servisinde, 3 yıl içinde varis dışı üst gastrointestinal sistem kanaması nedeniyle endoskopi uygulanan hastaların sonuçlarının paylaşılması amaçlandı.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 2008-2011 yılları arasında üst gastrointestinal sistem ka naması tanısıyla gastroskopi uygulanan olgular retrospektif olarak değerlendirildi.
BULGULAR: Elli iki olgunun yaş ortalaması 51,5 (22-87), K/E oranı 19/33 tür. Hematemez en sık (n=21) başvuru şeklidir (%40,3). Endoskopik bulgular, Forrest sınıflamasına göre ve lokalizasyona göre değerlendirilmiştir. En sık Forrest IIc (n=20) lezyon gözlenirken, en sık yerleşim yeri antrumdur (n=16). Yirmi dört olguda (%46,1) ülser gözlenirken, 13 hastada (%25) gastrit – duodenit, 12 hastada (%23) kanamaşı malign lezyon saptanmıştır. Rockall risk skorlama sistemine göre; olguların 23’ü (%44,2) orta riskli idi (Roc kall 3-4). Sekiz olguya tedavi amaçlı (%15,3), 44 olguya tanısal (%84,7) endoskopi uygulanmıştır. Üç olguda (%5,7) erken dönemde tekrar kanama saptanmış, 6 olguya (%11,5) ikincil endoskopik girişim uygulanmış, 1 olgu (%1,9) eks olmuş, 12 olgu (%23) üst merkeze sevk edilmiştir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Üst gastrointestinal sistem kanaması, medikal ve girişimsel işlemler uygulanarak tedavi edilebilen ancak mortalitesi yüksek bir hastalıktır. İkinci basamak düşük hacimli merkezimizde, komplikasyon oranı düşük olan ve cerrahi öncesi uygulanması gereken tedavi amaçlı endoskopik işlemler başarıyla uygulanmıştır.

INTRODUCTION: The study was aimed to share the results of endoscopy for nonvariceal upper gastrointestinal bleeding at Igdır Public Hospital.
METHODS: A retrospecti ve study was carried out from January 2008 to December 2011 on patients who under went gastroscopy for non variceal upper gastrointestinal bleeding.
RESULTS: The mean age of 52 patients was 51.5 (22-87) years, with a female/male ratio (F/M) of 19/33. He ma te me sis (n=21) was the most common forms of admission (40.2%). Endoscopic findings were classified according to For rest classification and localization of the lesion. The largest number of patients belonged to the Forrest IIc gro up (n=20) and the antrum was the most common localization for the lesions (n=16). An ul cer (n=24), gastritis-duodenitis (n=13) or a bleeding malig nant lesion (n=12) we re seen 46.1%, 25%,
23%, respectively. The per centage of patients with an intermediate-risk (n=23) was 44.2% according to Rockall risk scoring system (Roc kall 3-4). Diagnostic endoscopy (n=44) and therapeutic endoscopy (n=8) were performed 84.7%, 15.3% of the patients, respectively. Recurrent bleeding was seen in 3 (5.7%) patients within a short time and a repeat endoscopy was performed in 6 (11.5%) patients. One patient (1.9%) died and 12 (23%) patients were referred to a ter tiary center.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Although upper gastrointestinal bleeding can be treated medically, endoscopically or surgically, there is still a high mortality rate. Therapeutic endoscopy which has low complication rates and should be performed before any surgical exploration was used success fully at our low-volume center.

GİRİŞ ve AMAÇ: Peritonite bağlı endotoksikozun belirteçlerini erken saptamak, multiorgan yetmezliğine gidiş ve mortalite açısından önem arzetmektedir. Hafif peritoneal intoksikasyona gidişi işaret eden parametrelerin değeri tartışmalıdır. Bu çalışmada, peritonite bağlı acil cerrahi ameliyat (laparoskopi / laparotomi) gerektiren hastalarda klinik ve laboratuar bulgular değerlendirilerek peritoneal eksudadan elde edilen parametrelerin belirteç olarak öneminin saptanması amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalışma peritonit tanısı ile 2008-2012 yılları arasında kliniğimize kabul edilen ve ameliyat edilen 40 hastada prospektif bir klinik araştırma olarak yürütüldü. Dakikadaki kalp atım sayısı, kan basıncı ve günlük çıkarılan idrar miktarı kaydedildi. Kanda üre düzeyi, malonik dialdehit, dien konjugantlar, olağan moleküler peptitler araştırıldı. Ameliyat sırasında batından alınan sekresyonda paramesiumların ortamda yaşam süresi, malenik dialdehit konsantrasyonu, dien konjugantlar, olağan moleküler peptitler ve total antioksidan aktivitesinin göreceli miktarı araştırıldı.
BULGULAR: Kalp atım sayısı ve kan basıncı düzeyindeki hafif artışla birlikte, geri planda malonik dialdehit konsantrasyonundaki artış hafif peritoneal endotoksikozis için karakteristik olarak saptanmıştır.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Batın boşluğundan alınan sekresyonun analiz sonuçları, hafif endotoksikozisi ortaya çıkarmak açısından daha güvenilir belirteçler olarak düşünülmelidir.

INTRODUCTION: The level of endotoxicosis due to peritonitis is a critical condition resulting with multiorgan failure and mortality. In order to assess mild peritoneal intoxication the value of markers are controversial.We aimed to evaluate clinical and labarotory examination of the patients operated for peritonitis (laparoscopy / laparotomy) and to appoint the value of parameters obtained by peritoneal exsuda as choosing markers.
METHODS: The research has been conducted as a prospective study on 40 patients who entered the clinic with the diagnosis of peritonitis and operated between 2008 -2012. The number of their heart beats in a minute, arterial pressure level, daily amount of diuresis has been determined. Amount of urea in blood, concentration of malonic dialdehyde, diene conjugates, average molecular peptides has been defined. Paramesis life span, concentration of malonic dialdehyde, diene conjugates, average molecular peptides and relative amount of total antioxidant activity has been determined in the structure of secretion taken from the abdominal cavity during surgical operation.
RESULTS: The research has been conducted as a prospective study on 40 patients who entered the clinic with the diagnosis of peritonitis and operated between 2008 -2012. The number of their heart beats in a minute, arterial pressure level, daily amount of diuresis has been determined. Amount of urea in blood, concentration of malonic dialdehyde, diene conjugates, average molecular peptides has been defined. Paramesis life span, concentration of malonic dialdehyde, diene conjugates, average molecular peptides and relative amount of total antioxidant activity has been determined in the structure of secretion taken from the abdominal cavity during surgical operation.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Examinations on the secretion taken from the abdominal cavity are more reliable marker to assess mild endotoxicosis.

GİRİŞ ve AMAÇ: Hastanemizde Devlet Hizmet Yükümlülüğü’nü yerine getiren, mezuniyet öncesi endoskopi eğitimleri benzer dört genel cerrahi uzmanının artan deneyimlerinde kolonoskopi uygulamalarını etkileyen faktörleri irdelemektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Iğdır Devlet Hastanesi’nde 2008-2011 yılları arasında 4 cerrahi uzmanının (Dr.A, Dr.B, Dr.C ve Dr.D) 18 ay süresince yaptıkları kolonoskopilere ait veriler değerlendirildi. Hastalara ait demografik veriler, randevularına gelme oranı, hastalara ait iletişim, kooperasyon, pozisyon verilmesinde yaşanan güçlüler, cerrahların çekuma ulaşma başarısı ve işlem süresi retrospektif olarak değerlendirildi. Çekuma ulaşma kolonoskopi işleminin başarısı olarak tanımlandı. Tüm işlemler her cerrah için yaklaşık 6 aylık üç perioda bölündü, periyodlar işlem süresi ve işlemin başarısı açısından birbirleri ile karşılaştırıldı.
BULGULAR: Yaş ortalaması 50,7 (16-90), K/E: 281/257 idi (n=538). Verilen randevuya gelme oranı %64 olup, doktorlar arası dağılım homojendi. Tüm olgular değerlendirildiğinde çekuma ulaşma oranı ilk 6 ayda %56,9 iken, son 6 ayda %71,1 olarak saptandı. Kolonoskopi süresi ise ilk 6 ayda 31,5 dakika iken, son 6 ayda 28,6 dakika idi. Cerrahların çekuma ulaşma oranı ortalama %14,2 artarken (p=0,04), kolonoskopi süresi %9,3 kısaldı (p<0,01). Dört cerrah kendi aralarında değerlendirildiğinde ise, çekuma ulaşma ve işlem süresi açısından cerrahlar arasında fark görülmedi. Hastaların verilen işlem randevusuna gelme oranı üst gastrointestinal sistem endoskopisine göre kolonoskopi için %19,1 daha düşüktü (p<0,001). Hastaların %15,9’unda iletişim sorunu (p=0,14), %21’inde kooperasyon yetersizliği (p=0,008), %27,5’inde pozisyon verilmesinde güçlük saptandı (p=0,02).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmamızda Devlet Hizmet Yükümlülüğü’nde kolonoskopi becerisinin geliştirilebildiği görülmekle beraber; işlemi yaptırmaya isteksizlik ve buna bağlı kolonoskopi sayısının az olması ile hastalara pozisyon verilmesinde yaşanan güçlüklerin işlemin tamamlanmasına, dolayısıyla da öğrenme eğrisine negatif yönde etki ettiği görüldü.

INTRODUCTION: We aimed to evaluate the effect of increasing experience on performing colonoscopy among four general surgeons who are on duty of government mandatory service in our clinic following completion of the general surgery residency.
METHODS: Colonoscopy procedures which were performed by four general surgeons (Dr.A, Dr.B, Dr.C and Dr. D) between 2008-2011 were retrospectively evaluated in terms of patients’ demograptics, rate of advent to appointment, communication failure, lack of cooperation, difficulty to maintaining proper position during the intervention, duration of the procedure and success in reaching the cecum. Reaching the cecum was considered as success for colonoscopy. The all procedures divided three periods as first, second and last six months for each surgeon and each period compared with others in terms of duration of the procedure and success of intervention.
RESULTS: The mean age of the patients was 50.7 (16-90). 281 out of 538 patients were women. The rate of coming for appointments was 64% and comparable between the surgeons. The rate of success in reaching the cecum was 56.9% during first six monts and 71.1% during last six months. The mean duration of colonoscopy was 31.5 minutes during first six monts and 28.6 minutes during last six months. The rate of success in reaching the cecum increased 14.2% (p=0.04) and the mean duration of colonoscopy decreased 9.3% (p<0.01). The results were comparable between four surgeons. Rate of advent to appointment for colonoscopy was 19.1% lower than upper gastrointestinal system endoscopy (p<0.001). Communication failure rate was 15.9% (p=0.14), lack of cooperation rate was 21% (p=0.08) and difficulty in maintainig proper position during the intervention rate was 27.5% (p=0.02).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Government mandatory service duty has positive impact on skills for performing colonoscopy. Moreover, low number of colonoscopy due to reluctance of patients, and difficulty in maintaining proper position have negative impact to success of intervention and accordingly to colonoscopy learning curve.

Bu makalede Tek İnsizyon Laparoskopik Cerrahi (TİLC)’nin gelişim süreci ve laparoskopik girişimlerdeki güncel yeri tanımlanmış, klinik uygulama sonuçları, farklı branşlardaki (genel cerrahi, toraks cerrahisi, jinekoloji, üroloji, çocuk cerrahisi) uygulama alanları irdelenmiştir.
TİLC avantajları, dezavantajları, ekonomik değerlendirilmesi, öğrenme süreci ile ilgili çalışmalar da incelenerek, minimal invaziv cerrahi’nin geleceğindeki etkinliği yorumlanmıştır.

In this review article, the evaluation of single incision Laparoscopic Surgery (SILS), actual status of SILS and its results of clinical practice are studied. Application examples in differents specialities like general surgery, thoracic surgery, gynecology, urology and pediatric surgery are summerized. Actual studies about SILS advantage, disadvantage, economical evaluation and learning curve are analyzed. The role of SILS on the future of minimal invasive surgery is criticized.

Peptik ülser hastalığı komplikasyonlarından olan pilor stenozunda cerrahi tedavi önemli bir seçenektir. Son yıllarda laparoskopik cerrahinin daha yaygın olarak kullanımasıyla bu hastalara bir tedavi alternatifi oluşturmuştur. Bu makalede yemek sonrası kusma ve kilo kaybı şikayetleri ile başvuran ve pilor stenozu tanısı konulan bir olguya yapılan laparoskopik trunkal vagotomi ve gastrojejunostomi uygulaması tartışılmıştır. Hasta ameliyat sonrası dönemde normal beslenmesine devam edebilmiş ve eski kilosuna ulaşmıştır.

Surgery is an important option for treatment of pyloric stenosis which developed as complication of peptic ulcus. Recently widespread use of laparoscopic surgery provide an alternative method of treatment among these patients. In this article we represent laparoscopic truncal vagotomy and gastro jejunostomy operations for treatment of a patient with pyloric stenosis. Patient had return to normal eating habitus and had gain weight after operation.

Situs inversus totalis, tanı ve tedavi güçlükleri yaratabilen, nadir görülen bir anomalidir. Eğer situs inversuslu bir hastada semptomatik kolelitiazis gelişirse, kolesistektomi endikasyonu doğar. Bu durumda laparoskopik kolesistektomi yine altın standarttır. Dahası, laparoskopik yaklaşımın teknik detayları göz önüne alınırsa, bu hastalarda tek kesili yaklaşım daha avantajlı görünmektedir. Bilindiği kadarıyla literatürde situs inversuslu hastada tek kesi ile laparoskopik kolesistektomi yapılan sadece altı benzer olgu mevcuttur.
Olguda alışılmışın dışındaki bir kolelitiazis hastasına tek port ile yaklaşımı ve bunun teknik avantajlarını paylaştık.

Situs inversus totalis is an uncommon defect and may pose diagnostic and therapeutic challanges. If patients with situs inversus admit with symptomatic gallstones, the necessity of cholecystectomy may occur. In this circumstance, laparoscopic cholecystectomy is the gold standard surgical procedure as well. Furthermore, regarding the technical details of laparoscopic approach, single-incision access seems having more advantages than the standard 3 or 4-incision surgery in such patient. As known, considering the literature, there are only six smilar cases of situs inversus totalis patient who was treated with single-incision laparoscopic technique so far. This report aims to present single incision access to an unusual case of cholelithiasis and evaluate the technical advantages of this procedure.