GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışma, deneysel peritonitte karbondioksit pnomoperitoneumun inflamatuvar cevaba ve peritonit şiddetine etkisini araştırmak amacıyla planlandı.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmada kullanılan 21 rat, kontrol, peritonit ve peritonit + CO2 pnomoperitoneum olarak 3 gruba ayrıldı. İlk gruba (kontrol grubu) hiçbir işlem yapılmadı. İkinci ve ucuncu gruptaki ratlara intraperitoneal Escherichia coli verilerek peritonit oluşturuldu. Escherichia coli verildikten 24 saat sonra, ucuncu gruba perkutan yolla intraperitoneal CO2 gazı verilerek 4 cm su basıncında pnomoperitoneum oluşturularak, bu basınçta bir saat bekletildi. Her uc gruptaki tum ratlar aşırı eter dozu ile sakrifiye edilerek alınan kan orneklerinde lokosit ve CRP degerlerine ba­kildi. Alınan periton biyopsileri, peritonit şiddeti acisindan degerlendirildi. Sonuclar Mann -Whit­ney U testi ile degerlendirildi. p<0.05 anlamlı olarak kabul edildi.
BULGULAR: CRP ve lokosit degerleri ve peritonit şiddeti peritonit ve peritonit + CO2 pnomoperitoeum oluşturulan grupta kontrol grubuna gore anlamlı derecede artış gozlendi. Pentonit + CO2 pnomoperitoneum oluşturulan gruptaki degerler ise, peritonit grubundan anlamlı olarak daha az bulundu.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Escherichia coli verilerek peritonit oluşturulan ratlarda CO2 pnomoperitoneum uygulama­sı peritonitin şiddetini ve oluşan inflamatuvar yaniti azaltmaktadır.

INTRODUCTION: The aim of the present experimental study was to investigate the effects of carbon­dioxyde pneumoperitoneum on inflammatory response and peritonitis severity score in experi­mental peritonitis.
METHODS: Twenty-one Wistar Albino rats were included. The experiments were assigned into 3 groups. Group 1 (n•7) consisted of control subjects; group 2 (n•7) and 3 (ns7) consisted of subjects with peritonitis and sepsis induced by intraperitoneally injected Escherichia coli. In addition. pneumoperitoneum was caused using carbodioxyde insufflations in group 3. Peritonitis severity score. (-reactive protein level and white blood cell count were assessed in all groups.
RESULTS: Peritonitis severity score, C-reactive protein level and white blood cell count were sig­nificantly higher in group 2 and 3 than group 1 (both, p<0.05), while significantly lower in group 3 than group 2 (p<0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Carbondioxyde pneumoperitoneum decreases the peritonitis severity and systemic inflammatory response in experiments with Escherichia coli peritonitis and sepsis.

GİRİŞ ve AMAÇ: “İleri laparoskopik teknikler” icinde yer alan laparoskopik kolon-rektum cerrahisi, dunyada oldugu gibi ulkemizde de yayginlaşma egilimindedir. Buradan yola çıkarak bu yazımızda, dört malign ve bir benign hastalık için ameliyat ettigimiz beş olguluk ilk deneyimimizi paylaşmayı amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ortalama ameliyat suresi 230 dakika, hastanede yatış suresi 11.6 (6-20) gundu. Tum hastalara ucuncu gun oral SIVI beslenme başlandı. Bir olguda medikal tedavi ile duran alt gastrointestinal kanama goruldu. Bir olguda buyuk kitle ve dar pelvis nedeniyle açık ameliyata donuldu.
BULGULAR: Bu has­tada, teknige bağlı olarak meydana geldigini duşundugumuz, rektovajinal fistul gelişti. Mortalite yoktu.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Bu beş olguya literatur bilgileri ışığında baktığımızda, yeterli deneyime ulaşılması koşuluy­la laparoskopininkolon-rektum hastalıklarında acık cerrahi gibi guvenle uygulanabilecegini, acık cerrahiye gore artmış bir komplikasyon orani gorulmedigi gibi, laparoskopik cerrahinin cok iyi bilinen avantajlarının bu hastalar için de geçerli oldugunu düşünmekteyiz.

INTRODUCTION: Laparoscopic colorectal surgery, which is considered as an advanced laparoscopic technique, tends to gain wide acceptance in our country as in the world. In this report, we aimed to share our preliminary experience on five cases, four with malign and one with benign disease.
METHODS: Mean operation time was 230 minutes and mean hospitalization length was 11.6 (6·20) days. Oral liq­uid diet was started to all patients on the third postoperative day. One patient had lower gas­trointestinal bleeding which responded to conservative therapy. In another patient, we had to convert to open surgery because of the size of the mass and narrow pelvis.
RESULTS: In this patient, a recto-vaginal fistula developed which can be attributed to the technique and equipment used. There was no mortality.
DISCUSSION AND CONCLUSION: We concluded that, provided that enough experience was obtained, laparoscopy can be performed as safe as in the open technique with no increase in complica­tion rate but having all the well-known advantages of it.

GİRİŞ ve AMAÇ: Son yıllarda laparoskopik Nissen fundoplikasyon işlemi (LNFP), gastroozofageal reflu has­talığının (GORH) cerrahi tedavisinde yaygın olarak kullanılmaktadır. Biz bu çalışmada son üç yıl icinde şiddetli ozefajiti ve/veya Barrett ozofagusu nedeniyle LNFP uyguladığımız toplam 25 olgu­nun postoperatif erken donem sonuclarını prospektif olarak degerlendirdik.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ocak 2002-Şubat 2005 tarihleri arasında 25 olguya laparoskopik Nissen fun­doplikasyonu uygulandı. Yaş ortalaması 39 (28-69) olan hastalarımızın 17'si kadın 8'i erkekti. Tum hastalanmıza preoperatif donemde ozofagogastroskopi ve biyopsi ile Ost gastrointestinal sistemin baryumlu calışması yapıldı. Olguların tumunde grade 3 veya 4 ozofajit vard1. Cerrahi in­dikasyon; 20 olguda (%80) tıbbi tedaviye direnc; 3 (% 12) olguda tıbbi tedavinin tolere edilme­mesi ve 2 (%8) olguda ise uzun sureli medikal tedaviye ragmen iyilesmemeydi.
BULGULAR: Hastalanmızın 11'inde (%44) kayıcı tipte hiyatus fıtığı vardı. Olgulanmızda LNFP ame­liyatı ortalama 110 dakika (70-190) surdu. Hiçbir olguda acık ameliyata donulmedi. iki hastada ek olarak kolesistektomi uygulandı. İki olguda diafragmatik hiyatus, uygun buyuklukte bileşik ya­ma ile kapatıldı. Preoperatif donemde en sık yakınmalar olan retrosternal yanma ve regurjitas­yon postoperatif birinci ay sonunda tum hastalarda ortadan kalkarken, 21 olguda gozlenen dis­faji aynı surenin sonunda 11’e, ucuncu ay sonunda ise bire duştu. Mortalite gorulmedi. Ortala­ma yatış suresi 4 gundu (2-12). Ortalama takip suresi 16 aydı (3-38). Klinik sonuc, olguların 11'in­de cok iyi, 10'unda iyi ve 4'unde orta olarak belirlendi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Tipik reflu semptomlan bulunan ve histopatolojik olarak şiddetli peptik ozofajit saptanan 25 hastamızda, laparoskopik Nissen fundoplikasyon ameliyatı ile erken donemde başarılı semp­tomatik iyileşme saglanabilmiştir.

INTRODUCTION: The aim of this study is to present the results of our laparoscopic Nissen fundoplica­tion operations in 25 patients with gastroesophageal reflux disease and severe esophagitis, keeping in mind that this procedure 1s widely used as the operation of choice for the treatment of this disease.
METHODS: From January 2002 to February 2005, laparoscopic Nissen fundoplica­tion was performed out in 25 patients. Seventeen patients were female, eight were male and the mean age was 39 (range 28-69 ). All patients underwent standard preoperative work-up, including upper gastrointestinal barium meal x-ray study and esophagogastroduodenoscopy with biopsy. All patients had grade 3-4 esophagitis and 11 patients had sliding type hiatal her­nia. The criteria of indications for laparoscopic Nissen procedure were; resistance to medical therapy (80%), noncompliance with medical therapy (10%) and prolonged medical therapy (10%).
RESULTS: The mean operating time was 110 minutes (range 70 to 190). We did not convert to an open procedure in any of the patients. Additionally, cholecystectomy was performed in two patients. Prosthetic reinforcement of the hiatal crura was carried out with appropriate sized composite mesh in two cases. There was no permanent disphagia and mortality. Mean hospital stay was 4 days (range 2-12). Mean follow-up was 10 months (range 3 to 24). In the first post­operative month, temporary disphagia was detected in 50% of the patients The clinical results were expressed as excellent, good and moderate by 11, 1 O and 4 patients, respectively.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Laparoscopic Nissen fundoplication is an appropriate procedure for the treatment of patients with gastroesophageal reflux disease and severe histopathological esophagitis.

Gastrik volvulus is a rarely seen condition. caused by torsion of the stomach on its vertical or horizontal axis. While it may be seen as a surgical emergency in its acute form; nonspesific abdominal symptoms are usually seen in its chronic form. The etiology is absence or weakness of some ligaments of the stomach. Predisposing factors like diaphragmatic defects or paraosephageal hernia can be seen in some cases. We believe that laparoscopic anterior gas­tropexy is one of the best choice for the treatment of selected and suitable cases.

Gastrik volvulus is a rarely seen condition. caused by torsion of the stomach on its vertical or horizontal axis. While it may be seen as a surgical emergency in its acute form; nonspesific abdominal symptoms are usually seen in its chronic form. The etiology is absence or weakness of some ligaments of the stomach. Predisposing factors like diaphragmatic defects or paraosephageal hernia can be seen in some cases. We believe that laparoscopic anterior gas­tropexy is one of the best choice for the treatment of selected and suitable cases.