GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmada gastro-özofageal reflü hastalığı tanısıyla Nissen-Rosetti girişimi uyguladığımız hastalarla ilgili deneyimimizi aktardık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmada Mayıs 2006 ile Kasım 2007 tarihleri arasında gastro-özofageal reflü tanısıyla Nissen-Rossetti girişimi uyguladığımız 108 ardışık hasta değerlendirilmiştir. Hastaların demografik verileri ile birlikte ameliyat öncesi semptomları, endoskopik bulguları, Ph monitörizasyon değerleri ve Visick memnuniyet scalasına göre ameliyat sonrası sonuçları değerlendirilmiştir.
BULGULAR: Hastaların ortalama yaşı 43±12.6 yıl, kadın erkek oranı 0.9/1 [51 (%46.8) / 57 (%53.2)] olarak saptandı. Ameliyat öncesi 102 (%93.6) hastada retrosternal yanma, 99 (%90.8) hastada regürjitasyon, ve 38 hastada (%34.8) solunum sistemi ile ilgili flikayetler (Kronik farenjit, gece öksürükleri vb) mevcuttu. Ortalama semptom süresi 4.4 ± 2.1 yıl, ortalama ilaç kullanım süresi 3.6±1.7yıl olarak saptandı. Hastaların tamamına (%100) özofago-gastroskopi, hiatal hernisi olmayan 80 (%74.1) hastaya endoskopiye ek olarak ph monitörizasyon uygulandı. Ortalama DeMeester skoru 25.2±3.2 olarak saptandı. Ortalama ameliyat süresi 51.3±15.9 dk, ortalama hastanede kalış süresi 25.2±4.6 saat olarak bulundu. Ameliyat sonrası 3. ayda yapılan Visick memnuniyet skalasında 108 hastanın 37 (%34.2)’sinde mükemmel, 68 (%62.9) hastada iyi, 3 (%2.8) hastada orta derecede memnuniyet sağlandı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Nissen-Rossetti giriflimi uygulanmas› kolay, ameliyat süresi k›sa ve komplikasyon oranları düşük bir teknik olmakla birlikte klasik Nissen fundoplikasyonuna benzer klinik sonuçlar elde edilebilmektedir.

INTRODUCTION: The aim of this study is to present our experience on Nissen-Rossetti fundoplication in patients with gastro-oesophageal reflux disease.
METHODS: The medical records of 108 consecutive patients underwent Nissen- Rossetti fundoplication for gastro-oesophageal reflux disease between May 2006 to May 2008 were evaluated. Age, sex, preoperative sypmtoms,endoscopic findings, Ph monitorisations and Visick scales of the patients were evaluated.
RESULTS: The mean age of the patients was 43±12.6 years. The female-male ratio was 0.9/1 [ 51(46.8%) / 57 (53.2%)]. 102(93.6%) patients had heart burn, 99 (90.8%) patients had regurgitation and 38 (34.8%) had respiratory symptoms (Chronic pharyngitis). The mean symptom period was 4.4 ± 2.1 years and the mean medication time was 3.6±1.7 years. All patients (100%) were underwent oesophago-gastroscopy and 80 (74.1%) patients without hiatal hernia underwent 24 h Ph monitorisation. The mean De-Meester score was 25.2±3.2. The mean operation time and the mean hospital stay were 51.3±15.9 min and 25.2±4.6 hours respectively. Of 108 patients 37 (34.2%) revealed excellent, 68 (62.9%) revaled good and 3 (2.8%) revealed fair satisfaction at the 3rd month after the operation.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Although it has similar outcomes as classic Nissen fundoplication, Nissen-Rossetti operation is an easier way to perform 360 fundoplication with a shorter operation time and lower complication rates.

GİRİŞ ve AMAÇ: Laparoskopik gastrik band morbid obezite tedavisinde en popüler restriktif yöntemdir. Tek aşamalı laparoskopik sleeve gastrektomi (LSG) morbid obezite tedavisinde diğer bir alternatif yöntem olabilir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Mart 2005 - Temmuz 2007 tarihleri arasında yaş ortalaması 35.2, kilosu 132±16 (118-178), BMI 46.0±6.4 kg/m2 (38.3-51.8) olan 23 morbid obez hastaya LSG yapıldı. Dokuz hastada (% 39.1) eşlik eden ikincil hastalık mevcuttu. Ameliyat 5 adet trokar kullanılarak yapıldı. Pilordan 7 cm proksimalden başlanarak büyük kurvatur his açısına kadar omentumdan diseke edildi. 36-Fr kalibrasyon tüpü küçük kurvatura yerleştirildi. Linear endo-stapler kullanılarak LSG gerçekleştirildi.
BULGULAR: Ameliyat süresi 112±16 dk. (dağılım 86-138) ve hastane yatış süresi 5±1 olarak belirlendi. Üç hastada intraoperatif problem yaşandı. Rezeke mide volümü 760±55 ml, rezidiv mide volümü 108.5±25 ml olarak ölçüldü. Hiçbir hastada açık ameliyata geçilmedi. Hiçbir hastada anastomoz kaçağı, striktür ve mortalite görülmedi. Bir hastada post-operatif dönemde stapler hattında kanama oluştu. Postoperatif 6 ve 12 ay sonra BMI 35.8 ± 5.4 kg/m2 ve 33.2±5.1 kg/m2 olarak belirlendi. 13 hastada takip süresi 12 aya ulaştı ve bu hastalarda fazla BMI kaybı % 75.2±0.7 gibi bir orana ulaştı. Obezite ile birlikte olan apne, diyabet ve hipertansiyon gibi medikal hastalıkların çoğunluğu düzeldi veya iyileşme sağlandı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: LSG morbid obezite tedavisinde alternatif bir yöntem olabilir. LSG, yapılması kolay, güvenli ve efektif bir yöntem olup diğer bariatrik yöntemlere kıyasla daha düşük bir komplikasyon oranına sahiptir. Standardize olması için uzun dönem sonuçları üzerine çalışma yapılması gerekmektedir.

INTRODUCTION: Laparoscopic adjustable gastric banding is the most popular restrictive procedure for morbid obesity. Single-stage laparoscopic sleeve gastrectomy (LSG) may present an additional surgical option for morbid obesity.
METHODS: We performed a retrospective review of a prospectively maintained database of LSG performed from March 2005 to July 2007 as a one-stage primary resrictive procedures. Mean age was 35.2 years, preoperative weight was 132±16 kg (118 to 178 kg), and preoperative BMI was 46.0±6.4 kg/m2 (38.3 to 51.8). Co-morbidities were present in 9 patients (39.1 %). Five trocars are used. Division of the vascular supply of the greater gastric curvature is begun at 7 cm proximal to the pylorus, proceeding to the angle of His. A 36-Fr calibrating bougie is positioned against the lesser curvature. The LSG is created using a linear endo-stapler-cutter device.
RESULTS: Operative time was 112±16 min (range 86-138), and length of hospital stay was 5±1 days.. Intraoperative difficulties were observed in 3 patients. Volume of the resected specimen was 760±55 ml and capacity of the gastric remnant was 108.5±25 ml. There was no conversion to open surgery. There were no anastomotic leakage, no stricture and no mortality. A hemorrhage from the staple-line occurred in one patient in the postoperative period. At 6 and 12 postoperative months, BMI was 35.8 ± 5.4 kg/m2 and 33.2±5.1 kg/m2 respectively. In the 13 patients who have reached 1 year follow-up, %excess BMI loss reached 75.2±0.7%. Most of the medical diseases associated with the obesity resolved after 6 to 12 months.
DISCUSSION AND CONCLUSION: LSG could be an alternative operation for morbid obesity. It is easy to perform, safe, and has with a lower complication rate than other bariatric operations. Further studies are necessary for the clinical results at long-term follow-up.

GİRİŞ ve AMAÇ: Özofagus varislerinin eradikasyonunda ve akut kanamaların tedavisinde endoskopik band ligasyonunun etkiliğinin araştırılması.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Akut ve geçirilmiş özofagus varis kanaması nedeniyle Haziran 2001 ile Nisan 2008 tarihleri arasında varis eradikasyonu yapılan 136 hasta retrospektif olarak incelemiştir. Hastalar varisleri eradike olana kadar 7-21 gün aralıklarla kontrollere çağrılmışlar. Varis eradikasyonu sağlandıktan sonra hastalar 1. ay, 3. ay, 6. ayda ve bundan sonra her 6 ayda bir endoskopik kontrole çağrılmışlar ve en az 12 ay süre ile takip edilmiştir.
BULGULAR: Endoskopik band ligasyonu uygulanarak varisleri eradike edilmek üzere 44 kadın, 92 erkek toplam 136 hasta programa alındı. Ortalama yaş 55.4 (19- 82 yaş) olup hastalar ortalama 37 ay (12- 94 ay) süre izlenmiştir. Yüz otuz altı hastaya toplam 192 kez band ligasyonu uygulanmıştır. Bir kez band ligasyonu ile eradikasyon sağlanan hasta sayısı 100 iken, 21 hastaya 2 kez, 11 hastaya 3 kez, 3 hastaya 4 kez ve 1 hastaya 5 kez band ligasyonu yapmak gerekmiştir. Eradikasyon için gerekli ortalama band uygulama sayısı 1,4 olarak gerçekleflmiştir. Ligasyonlarda kullanılan band sayısı uygulama başına, ortalama 4.72 ± 3.38 ve kullanılan toplam band sayısı ise 643 adetti. Hastalarımızın 44’ünde (%32) takipleri sırasında, tekrarlayan aktif kanamaları nedeniyle, normal takip programları dışında ek ligasyon yapılmak zorunda kalınmıştır. Aktif kanama nedeniyle band ligasyonu yapılan bir hastada işlem sırasında trakeal aspirasyon gelişmiş ve işleme son verilmek zorunda kalınmıştır. Başka hiçbir hastamızda majör komplikasyon gelişmemiştir. Toplam 12 hastamızda (% 7.3) band ligasyonu yapılan bölgede ülser gelişimi görülmüştür. Özofagus varis eradikasyon programındaki hastalardan 35’i (% 25.7) takipleri sırasında kaybedilmiştir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Endoskopik band ligasyonu deneyimli ellerde hızlı, kolay ve güvenle uygulanabileceği, uygulamanın gerek tedavi ve gerekse proflakside etkin bir teknik olduğu, düşük tekrarlayan kanama oranına ve komplikasyona sahip olduğu kanaatindeyiz.

INTRODUCTION: To investigate the efficacy of endoscopic band ligation in esophageal variceal eradication and treatment of acute bleeding.
METHODS: 136 patients having acute and previous esophageal variceal bleeding were evaluated retrospectively between June 2001 and April 2008. The patients were called to the hospital with 7-21 days intervals until eradication was achieved. Afterwards the patients were called to the hospital with one month, 3 months and 6 months intervals after the eradication was achieved and endoscopically controlled every six months and followed 12 months.
RESULTS: 136 patients, 44 female and 92 male, were included in this study for esophageal variceal eradication with band ligation. The mean age of the patients was 55.4 (19-82) and the patients were followed for 37 months (12-94) months. Totally 192 band ligation procedure was performed in 136 patients. Although eradication was achieved with single procedure in 100 patients, it was necessary to perform band ligation twice in 21, three times in 11, four times in 3 and five times in 1 patient. The avarage number of band ligation procedure for eradication was 1.4. Total number of bands used was 643 and 4.72 +- 3.38 for each patient. 44 patients (%32) were subjected to additional band ligation because of repetative active bleeding during the extended follow-up period. Tracheal aspiration developed in one patient during the procedure and it was terminated. No other patients developed major complications. Totally twelve patients (%7.3) developed ulcer formation in the band ligated area. 35 patients subjected to esophageal variceal eradication died during the followup period (%25.7).
DISCUSSION AND CONCLUSION: We believe that esophageal band ligation is a safe and quick procedure in experienced hands and it is useful both in management and prophilaxy with its low recurrent bleeding rate and complications.

Laparoskopik kolesistektomi sırasında operatif kolanjiyografinin yapılması; bilier anatominin tanımlanması ve ekstrahepatik safra yollarında gizli taşların ortaya çıkarılmasında önemli bir basamağı oluşturmaktadır. Laparoskopik kolanjiyografi iki şekilde yapılır:
1. Duktus sistikusun kanülizasyonu (Trans-sistik kolanjiyografi),
2. Kolesistokolanjiyografi. Bu makalede bu teknikler anlatıldı.

Operative cholangiography during laparoscopic cholecystectomy is an effective technique which can be performed laparoscopically by biliary tract surgeon for identifying biliary anatomy and find out the occult bile duct stones. There are two techniques of laparoscopic cholangiography: cystic duct cannulation and cholecystocholangiography. We described this two techniques in our article.

Bu makalede; daha önce literatürde yayınlanmamış, laparoskopik yöntemle başarılı bir şekilde tedavi edilen nadir bir obez akondroplazik Cushing sendromlu olgu bildirildi. 40 yaşında Cushing Sendromlu, cüce, vücut kitle indeksi (VKI) 33 olan bayan hasta, klasik laparoskopik yöntemden farklı olarak inferolateral olarak yerleştirilmiş trokarlar ile laparoskopik transperitoneal adrenalektomi uygulanarak tedavi edildi (Resim 1). Postoperatif dönem sorunsuz geçen olgu dördüncü günde taburcu edildi. 16 aylık takiplerinde hastada herhangi bir şikayet tespit edilmedi ve hastanın vücut kitle indeksi 25,9’ a geriledi. (Resim 2) Bu olgu Cushing Sendromlu, obez ve akondroplazik hastada bildirilen ilk laparoskopik tedavidir. Laparoskopik yöntem dwarfismi olan olgularda önerilebilir ve aynı zamanda güvenli bir şekilde uygulanabilir. Bu tip olguların küçük beden yapıları ve ek yapısal deformiteleri laparoskopik girişim için kontrendikasyon oluşturmamaktadır.

In this article, we report a unique obese achondroplasic Cushing’s syndrome case successfully treated by laparoscopic approach, which has not been published in the literature. A 40- year-old female dwarf patient having Cushing’s syndrome with BMI: 33 had treated by laparoscopical transperitoneal adrenelectomy by inferio-lateral insertion of trochars than the conventional laparoscopic approach (Fig.1). The post-operative period was uneventful and the patient was discharged at the fourth post-operative day. The patient does not have any complaint after a follow up of 16 months and her BMI was decreased to 25, 9 (Fig.2). The case is the first reported laparoscopic treatment in obese and achondroplasic patient for Cushing’s syndrome. Laparoscopic approach can be recommended and also being performed safely in dwarf patients. Their small body habitus and additional structural deformities are not contraindications for laparoscopic interventions.