Rahim içi araç (R‹A) uzun yıllardır güvenli, ucuz ve kolay uygulanabilir bir kontrasepsiyon metodu olarak kullanılmasına rağmen zaman zaman perforasyon, enfeksiyon ve dış gebelik gibi önemli komplikasyonlara yol açabilmektedir. Perforasyonların büyük çoğunluğu komplikasyona yol açmazken, hastaların %15’inde komşu organ yaralanmaları görülebilmektedir. Literatürde R‹A’n›n takılmasından sonra perforasyonun tespit edildiği en uzun süre 16 yıldır. Burada 60 yaşındaki bir hastada 28 yıl önce yerleştirildikten hemen sonra perforasyon nedeniyle karın boşluğuna düşmüş, dönem dönem sağ alt kadranda karın ağrısı haricinde asemptomatik kalmış bir olgu sunulmaktadır. Olgumuzda R‹A laparoskopik yolla çıkarılmışltır.

Intrauterine devices have been used as a safe, cheap and easily applicable contraception method for long years. On the other hand, they may occasionally cause some serious complications like perforation, infection or ectopic pregnancy. Perforations are uncomplicated in the
majority of the patients, but visceral injuries can be seen in the 15% of patients. The reported longest time of free perforation is 16 years in the literature. Here, we present a case of an intrauterine device translocated intraperitoneally after uterine perforation following placement
in a 60 years old woman. She was asymptomatic except rare right lower quadrant abdominal pain complaints for 28 years. Intrauterine device was removed laparoscopically.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışma, hipotermik ve izotermik karbondioksid pnömoperitonun vücut ısı değişikleri ve postoperatif ağrıya olan etkilerini araştırmak amacıyla planlandı.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmaya ASA I ve II risk grubuna giren ve yaşları 18-70 arasında değişen elektif şartlarda laparoskopik kolesistektomi operasyonu planlanan 30 hasta dahil edildi. Hastalar 15 kişilik iki gruba ayrıldı. Birinci gruba 21°C (hipotermik), ikinci gruba ise 37°C (izotermik) CO2 gazı verilerek pnömoperiton oluşturuldu. İnsuflasyondan hemen önce başlanarak, 10 dakikalık aralıklarla özefagus içi ve cilt ısıları ölçüldü. Postoperatif dönemde 1., 4. ve 12. saatlerde visual analog skala kullanılarak hastaların ağrıları değerlendirildi.
BULGULAR: Gruplar arası karşılaştırmada cilt ısısında izotermik grupta anlamlı bir yükseklik saptanırken (p<0.05), özefagus ısısında anlamlı farklılık saptanmadı. Postoperatif ağrı değerleri izotermik grupta anlamlı olarak düşük bulundu (p <0.05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Laparoskopik girişimlerde pnömoperiton için kullanılan karbondioksid gazının ısıtılmasının, vücut cilt ısısının kaybını önlemesi ve postoperatif ağrıyı azaltması nedeni ile hipotermik kullanımına tercih edilmesinin uygun olacağı kanaatindeyiz.

INTRODUCTION: We aimed in this study to investigate the effects isothermic or hypothermic carbondioxide used for pneumoperitoneum during laparoscopic cholecystectomy on skin, core temperature changes and postoperative pain.
METHODS: Thirty patients (ages: 18-70 year) underwent elective laparoscopic cholecystectomy were enrolled in this prospective randomised study. The patients were divided into two groups. Isothermic (37°C) carbondioxide was used in first group and hypothermic group (21°C) carbondioxide was used in second group. Core body temperature and skin temperature was measured at 10 minutes intervals beginning just before insufflation and during pneumoperitoneum. The postoperative pain severity of subjects was evaluated at 1, 4 and 12 hours of postoperative period using visual analog scala.
RESULTS: Mean skin body temperature was significantly higher in isothermic group than hypothermic group, while visual analog scala scores of postoperative pain was significantly lower (p<0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Using isothermic carbondioxide for pneumoperitoneum may prevent lossing body temperature and low postoperative pain severity during laparoscopic operations due to using hypothermic carbondioxide.

GİRİŞ ve AMAÇ: Kliniğimizde yapılmış olan laparoskopik kolorektal cerrahi girişimin sonuçlarını irdelemek.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 2003-2005 tarihleri arasında kliniğimizde laparoskopik kolorektal cerrahi işlem uygulanmış on üç olgu, yaş, cinsiyeti, transfüzyon ihtiyacı, ameliyat süreleri, postoperatif analjezi ihtiyacı, oral başlanma süreleri, hastanede kalış süreleri, postoperatif komplikasyonları ve maliyet açısından retrospektif olarak incelendi.
BULGULAR: Olguların altısı erkek yedisi kadın olup, yaş ortalaması 58 yıl, transfüzyon ihtiyacı 321±220 mL., ameliyat süresi 192 ± 40 dakika, postoperatif analjezi ihtiyacı 2.4 ± 0.98 gün, oral başlanma süresi 2 ± 0.8 gün, hastanede kalış süresi 5.43±0.98 gün, ortalama maliyeti 4571 ± 618 YTL olarak bulundu. On üç olgunun birinde teknik nedenlerden dolayı açık ameliyata geçildi. Bir olguda pelvik abse olufltu ve laparoskopik olarak drene edildi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Minimal invazif cerrahinin avantajları göz önüne alındığında, kolorektal cerrahide laparoskopik uygulamalar, iyi seçilmiş olgularda tedavi yöntemi olabilir.

INTRODUCTION: To evaluate the outcomes of laparoscopic colorectal operations which were performed in our clinic.
METHODS: Between 2003-2005 thirteen patients who had laparoscopic colorectal surgery have been evaluated according to age, sex, blood transfusion, operating time, requirement of analgesia, oral intake time, hospital stay, postoperative complications and cost effectiveness.
RESULTS: Six of the patients were male and seven of the rest were female. Mean age 58 years, transfusion requirement 321 ± 220 mL, mean operation time 192±40 minutes, requirement of analgesic 2.4 ± 0.98 days, oral intake time 2±0.8 days, hospital stay 5.43 ± 0.98 days, and the average cost was 4571 ± 618 YTL.In only one patient due to technical reasons conversion to open procedure was done. One patient had pelvic abscess in the early post-operative period and had laparoscopic abscess drainage.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In colorectal disease on account of those advantages of minimally invasive surgery, it can be the choice of treatment in well selected patients.

GİRİŞ ve AMAÇ: Laparoskopinin genel cerrahi uygulamalar›na girmesi ile birlikte günümüzde bir çok hastalığın tedavisi laparoskopi ile güvenle gerçekleştirilebilmektedir. Rektal prolapsusunda laparoskopik yolla yapılabileceğini göstermek.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ocak 1998- Ocak 2006 tarihleri arasında yazarlar tarafından ameliyat edilen 5 laparoskopik meşli Rektopeksi olgusu sunulmuştur. Olguların yaş ortalaması 56±14.07 (37-71) olup 4 ü bayan 1’i erkekti. Olguların hiçbirinde ek bir patoloji mevcut değildi.
BULGULAR: Ameliyat süresi 154±26.07 dak.(120-180) idi. Ameliyat sonrası ortalama 4.4 gün (3-6) sonunda şifa ile kontrole gelmek üzere taburcu edildiler. Ortalama 54.2±30.43 aylık takip süresi sonrasında hiçbir olgumuzda nüks görülmemiştir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Rektal prolapsusta laparoskopik cerrahinin prensipleri açık cerrahi ile aynıdır. Amaç anatomik defektleri düzeltmek ve fonksiyonel durumu iyileştirmekir. Başlıca avantajları daha iyi kozmetik sonuç, daha az postoperatif ağrı ve daha kısa hastanede kalış süresidir. Günümüzde başarı ile yapılabilmektedir.

INTRODUCTION: In todays general surgery laparoscopic approach to many diagnosis give safe and reliavable. This shows that rectal prolapsus can be handled by laparoscopy.
METHODS: Between January 1998 and January 2006 authors have given results of patients which used laparoscpic meshed rectopecsia. The median age of patients are 56 ± 14.07 (37-71) which of 4 of them is female and one of them is male. None of the patients have additional pathologies.
RESULTS: Operation time was 154±26.07 (120-180) min. They have been signed out after medially 4.4 days (3-6) with appointment control. With the median 54.2±30.43 months of follow up none of the patients have recurrence.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The principles open surgery and laparoscopic surgery are the saim. The purpose is to correct the anatomic defficiency and to give patients better functionalty. The main adventages are better cosmetic results, less post operative pain and shortened hopitalisation. That can be applied with succes in todays surgery.

Bezoarlar yutulan yiyecek veya maddelerin mide ve/veya ince bağırsakta oluşturduğu intra luminal kitlelerdir. En sık görülen tipi olan fitobezoarlar ince barsak da mekanik tipde tıkanmaya sebep olabilirler. Tıkanma tanısı Düz Batın grafisi ve Bilgisayarlı Batın Tomografisi gibi radyolojik inceleme yöntemleri ile konulabilir. Tedavi cerrahi olup konvansiyonel olabildiği gibi laparoskopi yardımlı da olabilir. Bu çalışmada laparoskopi yardımlı tedavi ettiğimiz 2 fitobezora bağlı intestinal tıkanma olgusunu sunuyoruz.

Bezoars are intraluminal masses in the small intestines that are formed by ingested food or things. Fitobezoars that are the most common type may cause mechanical type of small bowel obstruction. The diagnosis of obstruction can be done by various diagnostic tools like direct abdominal X-rays and Computed Tomography. Wether conventional or laparoscopy assisted the treatment is surgical. In this study we present 2 cases of fitobezoar related intestinal obstructions treated by laparoscopy assisted surgery.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmanın amacı, ameliyat sonrası dönemde tramadolun yara infiltrasyonun analjezik etkisini değerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalışma prospektif, randomize ve çift-kör olarak planlandı. Laparoskopik kolesistektomi uygulanacak 40 hasta çalışmaya dahil edildi ve rasgele 2 gruba ayrıldı. Tramadol grubuna (Grup T, n=20) trokar giriş yerlerine 20 mL %0.9 NaCl solüsyonu içerisinde 2 mg/kg tramadol ve Bupivakain grubuna (Grup B, n=20) 20 mL %0.25 bupivakain ( 5’er mL olarak ) ameliyat bitiminden 10 dakika önce lokal olarak infiltre edildi. Ameliyat sonrası hastalara analjezi için 1–2 mg/kg tramadol iv olarak verildi. Cerrahiden sonra, Visual Analog Skala ile ağrı skoru, toplam tramadol gereksinimi, ilk analjezik kullanım zamanı ve yan etkiler (sedasyon, bulantı ve kusma) kaydedildi.
BULGULAR: Grup T’de ağrı skoru ve toplam analjezik gereksinimi grup B’den daha az olarak belirlendi, fakat bu farklılık istatistiksel olarak anlamlı değildi (p>0.05). İlk analjezik kullanım zamanı grup T’de grup B’ye göre anlamlı daha uzun bulundu (p<0.05). Yan etkiler açısından (bulantı, kusma ve sedasyon) her iki grup arasında farklılık belirlenmedi (p>0.05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Tramadolun infiltrasyonu ile ameliyat sonrası dönemde analjezi sağlandığını belirlenmiştir.

INTRODUCTION: The aim of this study was to assess the influence of wound infiltration of tramadol on postoperative analgesia.
METHODS: This study was designed as a prospective, randomized, and double blinded study. Forty patients for laparoscopic cholecystectomy were randomly divided into 2 groups. Tramadol group (Group T, n = 20) received local infiltration at trocar insertion points with 2 mg tramadol in 20 mL of 0.9% NaCl solution (5 mL of solution per point) 10 minutes before end of the operation. For Bupivacaine group ( Group B, n=20), the solution used for infiltration was 20 mL of 0.25% bupivacaine (5 mL of solution per point) 10 minutes before the end of the operation. The patients received 1-2 mg/kg tramadol intravenously for postoperative analgesic therapy. After surgery, the followings were measured: pain intensity scored on the visual analog scale, total tramadol requirement, time from the end of the surgical procedure to the administration of the first dose of tramadol, and the frequency of undesirable side effects (sedation, nausea, and vomiting).
RESULTS: Pain intensity and total tramadol requirement after surgery in groups T were lower than in the group B, but these differences were not statistically significant (p>0.05). The time from the completion of the operation to the administration of the first of tramadol in the group T was significantly longer than in the group B (p<0.05). The frequency of undesirable side effects (sedation, nausea, and vomiting) were found to be similar each two groups (p>0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Results of the study confirm the possibility of modifying the analgesia in the postoperative period wound infiltration of tramadol.