GİRİŞ ve AMAÇ: Sleeve gastrektomi son yıllarda en çok uygulanan bariatrik cerrahidir. Bariatrik ve metabolik cerrahilerden beklenti, kilo kaybı ve ek hastalıklardaki düzelmenin yanısıra yaşam kalitesinde artışın olmasıdır. Amacımız kilo kaybı oranları ve semptomatik reflünün yaşam kalitesi üzerine etkisini değerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ocak 2017- Ocak 2018 tarihleri arasında laparoskopik sleeve gastrektomi (LSG) uygulanan 86 hasta çalışmaya alındı. Demografik veriler hastane kayıtlarından elde edildi. Takiplerinin 4. yıllarında fazla kilo kaybı oranı ve semptomatik reflü gelişiminin yaşam kalitesi üzerine etkisi SF-36 anketi ile değerlendirildi.
BULGULAR: Ortalama yaşı 39,8 ± 11,5 olan 86 hasta çalışma grubunda yer aldı. Ortanca excess weight loss (EWL) %88,5 olup 26 hastada (%30,2) postoperatif dönemde geri kilo alımı(4,0-18,0 kg) tespit edildi. Ameliyat sonrası hastaların preoperatif ek hastalıklarındaki düzelme ve iyileşme oranları %83,9 (31 hastadan 26 hasta) ve %16,1 (31 hastadan beş hasta) idi. Reflü 22 hastada (%25,6) saptandı. Hastaların yaşı ve preop VKİ ile EWL değerleri arasında anlamlı negatif bir korelasyon vardı. EWL değerleri ile SF-36 nın fiziksel rol güçlüğü (r=0,425, p<0,001) ve sağlığın genel algılanması (r=0,280, p=0,009) alt ölçek skorları arasında anlamlı pozitif korelasyonlar saptandı. Reflüsü olan ve olmayan hastalar arasında SF-36’nın fiziksel rol güçlüğü, genel sağlık ve sağlığın genel algılanması alt ölçek skorları reflü olan hastalarda anlamlı olarak düşük bulundu.
TARTIŞMA ve SONUÇ: LSG sonrası düşük EWL ve semptomatik reflü yaşam kalitesini kötü yönde etkileyen faktörler olarak değerlendirilebilir.

INTRODUCTION: Sleeve gastrectomy (SG) is the most frequently performed bariatric surgery in recent years. The primary outcomes expected from bariatric and metabolic surgeries include weight loss, improvement in comorbidities, and increased quality of life (QoL). In this context, the objective of this study is to evaluate the effect of weight loss rates and symptomatic reflux on QoL.
METHODS: The study sample comprised 86 patients who underwent laparoscopic SG (LSG) be-tween January 2017 and January 2018. Patients’ demographic characteristics were obtained from hospital records. The effects of excess weight loss rates and symptomatic reflux development on patients’ QoL were evaluated with the 36-Item Short Form Health Survey (SF-36) in the 4th year of follow-up.
RESULTS: The median excess weight loss (EWL) was 88.5%, and post-operative weight gain (min. 4.0–max. 18.0 kg) was detected in 26 (30.2%) patients. Reflux was detected in 22 (25.6%) patients. There was a significant correlation between patients’ EWL values and their age and pre-operative body mass index values in the negative direction. In addition, there were significant correlations between EWL values and SF-36’s role limitations due to physical health problems (r=0.425, p<0.001) and general health perceptions (r=0.280, p=0.009) subscale scores in the positive direction. SF-36’s role limitations due to physical health problems, general health perceptions, and perceived change in health subscale scores were significantly lower in patients with reflux than those without reflux.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The study findings indicated that low EWL and symptomatic reflux after LSG adversely affect the QoL.

GİRİŞ ve AMAÇ: Kolorektal rezeksiyon sonrası anastomoz kaçağı(AL), ilgili morbidite ve mortalite ile en önemli komplikasyonlardan biri olmaya devam etmektedir.Bu çalışmanın amacı laparoskopik rektal transeksiyon sırasında kullanılan stapler sayısı ve intraoperatif kanamanın AL üzerine etkisini araştırmaktır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 2020-2022 yılları arasında kolorektal kanser nedeniyle LAR uygulanan 70 hastanın verileri retrospektif olarak incelendi. Hastaların demografik özellikleri, kullanılan stapler sayısı, intraoperatif kanama durumu, AL varlığı incelendi
BULGULAR: Anastomoz kaçağı olmayan grupta ortanca değer 2 stapler kullanımı olarak bulundu, en az 1 stapler, en fazla 2 adet stapler kullanılmıştı, anastomoz kaçağı görülen hastaların ameliyatında ise ortanca değer 3 stapler olarak bulundu, en az 3 stapler kullanılmış, en çok 4 staplere ihtiyaç duyulmuştu, iki grup arasında istatistiksel anlamlı farklılık gözlemlendi (p<0,001). Hemoraji olmayan grupta anastomoz kaçağı oranı 5,56% iken bu oran intraoperatif hemoraji görülen hastalarda 31,25% olarak gözlemlendi, iki grup arasında istatistiksel anlamlı farklılık mevcuttu (p=0,013).
TARTIŞMA ve SONUÇ: LAR’da rektal transeksiyonda intraoperatif hemorajinin ve ikiden fazla stapler kullanımının AL için yüksek riskli olduğu gösterilmiştir.Koloproktologlar lineer zımbaların sayısını azaltmaya çalışmalı ve rektumu en fazla 2 staplerle transekte etmelidirler.

INTRODUCTION: Anastomotic leakage (AL) after colorectal resection remains one of the most important com-plications with associated morbidity and mortality. The aim of this study is to investigate the number of staples used during laparoscopic rectal transection and the effect of intraoperative bleeding on AL.
METHODS: The data of 70 patients who underwent low anterior resection (LAR) for colorectal cancer between 2020 and 2022 were retrospectively analyzed. Demographic characteristics of the patients, the number of staples used, intraoperative bleeding status, and the presence of AL were examined.
RESULTS: In the group without AL, the median value was found to be two staples, with at least one stapler and at most two staples used. In the operation of patients with AL, the median value was three staples, at least three staples were used, and at most four staples were needed. A statistically significant difference was ob-served between the two groups (p<0.001). While the rate of AL was 5.56% in the group without hemorrhage, this rate was observed as 31.25% in patients with intraoperative hemorrhage. There was a statistically significant difference between the two groups (p=0.013).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Intraoperative hemorrhage and the use of more than two staples in rectal transection in LAR have been shown to be high-risk for AL. Coloproctologists should try to reduce the number of linear staples and transect the rectum with no more than two staples.

GİRİŞ ve AMAÇ: Laparoskopik Transabdominal preperitoneal (TAPP) onarım yapılan hastalarda Transversus abdominis plane (TAP blok) bloğun ağrı kontrolüne ve ameliyat sonrası analjezik kullanımına olan etkilerini araştırmayı amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: İnguinal herni nedeniyle laparoskopik TAPP tekniği ile ameliyat edilen hastalarda TAP bloğun etkinliğini araştıran tek merkezli retrospektif bir çalışma yapıldı. 2019-2020 arasında TAPP tekniği ile ameliyat edilen 92 hastanın verisi incelendi. Hastalar TAP blok uygulanan ve uygulanmayan olarak 2 gruba ayrıldı. TAP blok uygulananlar da preincisonal ve postincisional olmak üzere 2 alt gruba ayrıldı.
BULGULAR: TAP blok uygulanan grup (n=34) yaş, cinsiyet ve vücut kitle indeksi açısından kontrol grubu (n=58) ile istatiksel olarak aynı idi. TAP blok uygulanan grupta Visual analog scale (VAS) skorları ilk 24 saatte (p<0,001) ve 10. günde (p<0,001) istatiksel olarak kontrol grubuna göre daha düşüktü. İlk 24 saatte intravenöz ve taburculuk sonrası ilk 10 günde oral yoldan kullanılan Non-steroşd antiinflamatuar (NSAİİ) düzeyi TAP blok uygulanan grupta anlamlı olarak daha azdı.(sırsıyla p<0,001, p<0,001). TAP bloğun preincisional veya postincisional uygulanmasında istatiksel olarak farklılık yoktu.
TARTIŞMA ve SONUÇ: TAP blok TAPP prosedürü sonrasında erken dönemde ağrıyı ve analjezik kullanımını azaltmaktadır.

INTRODUCTION: We aimed to investigate the effects of transversus abdominis plane (TAP block) block on pain control and postoperative analgesic use in patients who underwent laparoscopic transabdominal preperitoneal (TAPP) repair.
METHODS: A single-center retrospective study was conducted to investigate the efficacy of TAP block in patients who were operated on with the laparoscopic TAPP technique for inguinal hernia. The data of 92 patients who were operated with the TAPP technique between 2019 and 2020 were analyzed. The patients were divided into two groups as TAP block applied and not applied. Those who underwent TAP block were also divided into two subgroups as preincisional and postincisional.
RESULTS: The TAP block group (n=34) was statistically the same as the control group (n=58) in terms of age, gender, and body mass index. Visual analog scale scores in the TAP block group were statistically lower in the first 24 h (p<0.001) and on the 10th day (p<0.001) compared to the control group. The level of nonsteroidal anti-inflammatory administered intravenously in the first 24 h and orally in the first 10 days after discharge was significantly lower in the TAP block group (p<0.001 and p<0.001, respectively). There was no statistical difference in the preincisional or postincisional application of TAP block.
DISCUSSION AND CONCLUSION: TAP block reduces pain and analgesic use in the early period after the TAPP procedure.

GİRİŞ ve AMAÇ: Kolorektal kanserler, yaygın olarak görülen, ciddi morbidite ve mortaliteye sebep olan kanser türüdür. Halen öncelikli tedavileri cerrahidir. Laparaskopik rezeksiyonlar, güvenle yapılabilmektedir. Anastomozun güvenliğini etkileyen en önemli faktör, anastomozun kanlanmasıdır. Bu çalışmada, kendi klinik deneyimimizde, rektum ve sigmoid kolon kanseri tedavisi için laparoskopik anterior ve düşük anterior rezeksiyon sırasında sol kolik arterin korunmasının erken dönem sonuçlarını incelemeyi amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Hastaların preoperatif dönemde tanıları kolonoskopi ve biyopsi ile konuldu. Hastalar ve sonuçları onkoloji konseyinde tartışılarak hastaların tedavi planı konsey kararıyla düzenlendi. Merkezimizde Nisan 2019- Ekim 2022 tarihleri arasında rektum ve sigmoid kolon kanseri nedeniyle opere edilen toplam 192 hastanın dosyaları retrospektif olarak incelendi.
BULGULAR: Hastaların ortalama yaşı 65.4 ± 9.33 yıldı ve yaklaşık yarısı erkekti (n=8, %53.3). Oniki hasta (%80) LAR, 3 hasta (%20) AR operasyonu geçirdi. Ortalama ameliyat süresi 322.66 ± 101.8 dakika idi ve ortanca kanama miktarı 50 (20-150) cc idi.. Bir hastada (%6.7) anastomoz kaçağı ve buna bağlı reoperasyon ihtiyacı olmuş ve transanal yöntemle abse drenajı yapılmıştır. Hastalarda 30 günlük mortalite görülmemiştir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmamızda rektum ve sigmoid kolon kanseri için yapılan laparaskopik AR ve düşük anterior rezeksiyonlarda, düşük ligasyon ile sol kolik arter korunmuş olup böylelikle, anastomozun kanlanması da korunmuştur. Fakat düşük ligasyonun anastomoz kaçaklarını anlamlı ölçüde azalttığını göstermek için, çok merkezli prospektif randomize kontrollü çalışmalara ihtiyaç vardır.

INTRODUCTION: Colorectal cancer is a common type of cancer that causes significant morbidity and mortality. Post-resection anastomosis safety is important. The most important factor affecting anastomosis safety is blood accumulation in the anastomosis. In this study, we aimed to examine the early-term results of the preservation of the left colic artery (LCA) during laparoscopic anterior and low anterior resection (LAR) for the treatment of rectum and sigmoid colon cancers based on our clinical experience.
METHODS: A total of 192 archive files that were operated for rectum and sigmoid colon cancer in our center between April 2019 and October 2022 were reviewed retrospectively. The patients were diagnosed using colonoscopy and biopsy during the pre-operative period. The patients and their results were discussed in the oncology council, and the patients’ treatment plans were formed based on the council’s decision.
RESULTS: The patients’ mean age was 65.4±9.33 years and nearly half of them were males (n=8, 53.3%). Of the patients, 12 (80%) of them underwent LAR, while three patients (20%) underwent AR. The mean duration of surgery was 322.66±101.8 min, while the median bleeding amount was 50 (20–150) cc. One patient (6.7%) required reoperation due to an anastomotic leak, and abscess drainage was performed using the transanal method. No mortality was observed in patients at 30 days.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In our study, the low ligation (LL) and LCA were preserved during laparoscopic AR and LARs for rectum and sigmoid colon cancers, preserving blood accumulation in the anastomosis. However, multicenter prospective randomized controlled studies are required to demonstrate whether LL significantly reduces anastomotic leaks.

GİRİŞ ve AMAÇ: Tıptaki önemli gelişmeler, yaşam süresinin uzamasına ve yaşlılara yapılan ameliyat oranlarının artmasına neden olmuştur. Ancak tüm bu gelişmelere rağmen ileri yaş perioperatif ve postoperatif morbidite ve mortaliteyi etkileyen faktörlerden biri olmaya devam etmektedir. Yaşlı popülasyondaki artış göz önüne alındığında, önümüzdeki on yılda artan sayıda yaşlı hastanın kolesistektomi için başvuracağı tahmin edilmektedir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu retrospektif tek merkezli çalışmada Ocak 2018-Şubat 2020 tarihleri arasında laparoskopik kolesistektomi (LK) yapılan 65 yaş üstü hastaların dosyaları değerlendirildi. Hastaları iki gruba ayrıldı. 65-74 yaş arası hastalar grup A, 75 yaş ve üstü hastalar grup B olarak belirlendi. Hastaların klinik verilerinin yanı sıra inflamatuar belirteçleri karşılaştırıldı.
BULGULAR: Çalışmaya alınan 92 hastanın 35'i (%38.05) erkek, 57'si (%61.95) kadın olup, yaş ortalaması 71.72±5.06 idi. Kolesistektomi yapılan hastaların 85'inde operasyon laparoskopik olarak tamamlandı. Grup B'de morbidite oranı istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksekti. Ayrıca Grup B hastaların hastanede kalış süresi, Grup A hastalarından daha yüksek bulundu.
TARTIŞMA ve SONUÇ: LC, yaşlı hastalar için güvenli bir cerrahi yöntemdir. Ancak ileri yaşla birlikte komorbidite, hastanede kalış süresi ve morbidite daha yüksek görünmektedir. Bu yaş grubu ameliyat öncesi ve sonrası multidisipliner bir yaklaşımla değerlendirilmelidir.

INTRODUCTION: Significant advances in medicine have led to a prolongation of life expectancy and an increase in the rate of operations performed on the elderly. However, despite all these developments, advanced age continues to be one of the factors affecting perioperative and post-operative morbidity and mortality. Considering the increase in elderly population, it is estimated that an increasing number of elderly patients will apply for cholecystectomy in the next decade.
METHODS: In this retrospective single-center study, the files of patients over 65 years of age who underwent laparoscopic cholecystectomy (LC) between January 2018 and February 2020 were evaluated. We divided the patients into two groups. Patients aged 65–74 as Group A, and patients aged 75 and over as Group B. Besides the clinical data of the patients, we compared inflammatory markers.
RESULTS: Of the 92 patients included in the study, 35 (38.05%) were male, 57 (61.95%) were female, and the mean age was 71.72±5.06. The operation was completed laparoscopically in 85 of the patients who under-went cholecystectomy. The morbidity rate was statistically significantly higher in Group B. Furthermore, Group B stayed in hospitals more than Group A, which was statistically significant.
DISCUSSION AND CONCLUSION: LC is a safe surgical method for elderly patients. However, comorbidity, length of hospital stay, and morbidity seem to be higher with advanced age. This age group should be evaluated with a multidisciplinary approach before and after surgery.

GİRİŞ ve AMAÇ: Akut taşlı kolesistit için erken laparoskopik kolesistektomi (LK), bilier pankreatit için de aynı yatışta LK önerilmektedir. Erken veya yatışında kolesistektomi yapılamayan hastalarda interval kolesistektomi planlanmaktadır. Çalışmamızda interval LK planlanan hastalarda preoperatif MRCP’nin yerini inceledik.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Hastanemizde Nisan-Haziran 2022 tarihinde, 45-70 yaş arasında, biliyer pankreatit veya akut kolesistit sonrası interval LK uygulanan, interval kolesistektomi için beklenilen sürede rekürren biliyer pankreatit/akut kolesistit/kolanjit atakları olmayan ancak biliyer kolik-bulantı gibi hafif şikayetler ile hastane başvurusu olan/olmayan, ERCP öyküsü bulunmayan, laboratuar tetkiklerinde özellik saptanmayan, preoperatif MRCP çekilen 23 hasta retrospektif incelendi.
BULGULAR: 23 hastanın 14’ü kadın 9’u erkek, ortalama yaş 62,5 yıl idi. 13 hastada akut kolesistit, 10 hastada biliyer pankreatit öyküsü mevcuttu. Laboratuar tetkikleri ve fizik muayene normaldi. Hiçbirinde interval kolesistektomi için geçen sürede rekürren biliyer pankreatit/akut kolesistit/kolanjit atağı olmadı. İnterval kolesistektomi için beklenilen sürede akut kolesistit sonrası 5 hastaya, biliyer pankreatit sonrası 4 hastaya biliyer kolik-bulantı gibi hafif şikayetler ile başvurduğu acil serviste semptomatik tedavi verildi. Tüm hastalara preoperatif MRCP çekildi. Akut kolesistit öyküsü olan 2 hastada, bilier pankreatit öyküsü olan 3 hastada preoperatif MRCP’de koledok taşı saptandı. Koledok taşı saptanan 5 hastadan 3’ünün biliyer kolik-bulantı gibi hafif şikayetler ile acil serviste semptomatik tedavi aldığı görüldü. Bunların dışında, 6 hastada sistik kanal anatomik varyasyonu saptandı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Preoperatif MRCP safra yollarında rezidü taş insidansını azalttığı ve safra yolu anatomisini detaylı şekilde ortaya koyduğundan LK komplikasyonlarının insidansını ve konversiyon oranlarını azaltabilir. MRCP'nin preoperatif rutin kullanılması tartışmalıdır ve endikasyonu için kriterlere ihtiyaç vardır. İnterval kolesistektomi ve biliyer kolik bunlar arasında olabilir.

INTRODUCTION: Early or at the same hospitalization laparoscopic cholecystectomy (LC) is recommended for acute calculous cholecystitis and biliary pancreatitis. Interval cholecystectomy is planned for patients who cannot undergo early or in same hospitalization cholecystectomy. We examined the role of pre-operative magnetic resonance cholangiopancreatography (MRCP) in interval LC.
METHODS: Twenty-three patients aged between 45 and 70, who underwent interval LC after biliary pancreatitis or acute cholecystitis, had no history of endoscopic retrograde cholangiopancreatography, had no abnormality in laboratory tests and underwent pre-operative MRCP in our hospital between April–June 2022, were retrospectively analyzed. Patients who did not have recurrent biliary pancreatitis/acute cholecystitis/cholangitis attacks during the waiting period but who admitted to the hospital with mild complaints such as biliary colic-nausea or asymptomatic patients were included.
RESULTS: Fourteen patients were female and nine patients were male, mean age was 62.5 years. Thirteen patients had a history of acute cholecystitis and ten patients had a history of biliary pancreatitis. During the waiting period, five patients after acute cholecystitis and four patients after biliary pancreatitis received symptomatic treatment. All patients underwent pre-operative MRCP. Choledocholithiasis was detected in pre-operative MRCP in two patients with a history of acute cholecystitis and in three patients with a history of biliary pancreatitis. It was found that three out of five patients with choledocholithiasis received symptomatic treatment in the emergency department with mild complaints. Cystic duct anatomical variation was detected in six different patients.
DISCUSSION AND CONCLUSION: MRCP can reduce the incidence of LC complications and conversion rates. Pre-operative use of MRCP is controversial and criteria are needed for its indication. Interval cholecystectomy and biliary colic may be among them.

GİRİŞ ve AMAÇ: Gastrointestinal sistem kanserleri dünyada en sık görülen malign neoplazmlardır. Endoskopik tanı yöntemleri, gastrointestinal sistem kanserlerinin erken teşhisinde ve tedavi sonuçlarının iyileştirilmesinde etkin rol oynamaktadır. Bu çalışmada, tek cerrah tarafından gerçekleştirilen gastrointestinal sistem endoskopik işlemlerinin retrospektif olarak değerlendirilmesi ve kanser insidans oranının belirlenmesi amaçlanmıştır.

YÖNTEM ve GEREÇLER: Endoskopi ünitesinde tek cerrah tarafından gerçekleştirilen 3217 endoskopik işlemin verileri geriye dönük olarak değerlendirildi.
BULGULAR: İncelenen olguların 1818'i (%56,52) kadın, 1399'u (%43,48) erkekti. Ortalama yaş kadınlarda 44,3, erkeklerde 46,5 idi. İşlemlerin 2245'i özofagogastroduodenoskopi ve 972'si kolonoskopi idi. Özofagogastro-duodenoskopi olgularının 1443'ü (%64.27) kadın, 802'si (%35.72) erkekti. Kolonoskopik işlemlerin 375'i (%38,58) kadın, 597'si (%61,41) erkekti. Özofagogastroduodenoskopilerde malignite oranı %0.44 iken kolonoskopik incelemelerde bu oran %2.46 olarak bulundu.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Gastrointestinal sistemdeki kanserlerin erken teşhisinde endoskopik muayene en önemli tanı yöntemidir.

INTRODUCTION: Gastrointestinal system cancers are the most common malignant neoplasms in the world. Endoscopic diagnostic methods have an active role in the early diagnosis of gastrointestinal system cancers and in improving treatment outcomes. In this study, a single surgeon’s gastrointestinal system endoscopic procedures were evaluated to determine the cancer incidence rate.
METHODS: The data obtained from 3217 endoscopic procedures were evaluated retrospectively.
RESULTS: Of the cases examined, 1818 (56.52%) were female and 1399 (43.48%) were male. The mean age was 44.3 for women and 46.5 for men. Of the procedures, 2245 were esophagogastroduodenoscopy (EGD) and 972 were colonoscopy. Of the EGD cases, 1443 (64.27%) were female and 802 (35.72%) were male. Of the colonoscopic procedures, 375 (38.58%) were female and 597 (61.41%) were male. While the malignancy rate was 0.44% in esophagogastroduodenoscopies, this rate was found as 2.46% in colonoscopic examinations.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Endoscopic examination is the most important diagnostic method in diagnosing cancers in the gastrointestinal tract early.

INTRODUCTION: Minimally invasive surgery (MIS) has been performed safely for the past three decades. How-ever, sometimes performing MIS is challenging such as in patients with the previous abdominal surgery (PAS). Therefore, in this study, we aimed to investigate the feasibility and safety of laparoscopic colorectal surgery (LCS) in patients with only major PAS.
METHODS: Data from 59 patients who underwent LCS performed by a single surgeon between 2019 and 2022 were retrospectively reviewed. Patients were divided into two groups; those with major PAS (PAS group, n=19, 32.2%) and those were not (NPS group, n=40, 67.8%). Demographics, previous medical and surgical history, and perioperative data were evaluated and compared between groups.
RESULTS: The median operation time was 180 (120–240) min and it was significantly longer in the PAS group (p<0.001). The post-operative serious complication and mortality rates were not significantly different be-tween the groups.
DISCUSSION AND CONCLUSION: We found that LCS, which is a complex surgery, can be performed safely even after major PAS, despite the prolongation of hospital stay and operation time and the increase in the number of ports used.

Endoskopik Retrograd Kolanjiyopankreatografi, biliyer ve pankreas bozuklukları için yaygın olarak uygulanan bir tanı ve tedavi aracıdır. ERCP sonrası perforasyon riski yaklaşık %1'dir. ERCP'ye bağlı perforasyon ciddi ölümcül bir komplikasyon olabilir ve bazen tedavisi için cerrahi müdahale gerekir. Cerrahi tedavi seçenekleri perforasyonun tipine, boyutuna ve yerine bağlıdır. Burada ERCP sonrası subkutan amfizem, pnömomediastinum ve pnömoperitoneum görülen ve konservatif olarak tedavi edilen bir karaciğer nakli alıcısını sunuyoruz.

Endoscopic retrograde cholangiopancreatography (ERCP) is a widespread performed diagnostic and therapeutic tool for biliary and pancreatic disorders. Risk of perforation after ERCP is approximately 1%. ERCP-re-lated perforation may be a severe lethal complication, and sometimes, it needs surgical intervention for the treatment. Surgical treatment options are based on the type, size, and location of the perforation. Here, we report a liver transplant recipient with subcutaneous emphysema, pneumomediastinum, and pneumoperitoneum after ERCP who was treated conservatively.